Bp Piotr Libera przewodniczył Mszy św. w gąbińskim kościele: - Pan Jezus odpowiada, że zamysł Boga przewyższa nasze myśli. Nie chodzi w nim tylko o jakieś doraźne polityczne cele, ale o taką rzeczywistość, która przemienia człowieka i która jest dziełem Ducha Świętego: „Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą…” (Dz1, 8) – zacytował biskup.
Zaznaczył, że przeznaczeniem każdego człowieka jest niebo. Skoro Jezus jest tam ze swą ludzką naturą, to jest tam miejsce dla wszystkich. Iść za Jezusem, to iść także Jego trudną drogą krzyża, a ostatecznie - trafić do nieba. Podkreślił też, że kolejne pokolenia mieszkańców Gąbina wielokrotnie dawały „dowód żywej więzi z wiarą i z patriotyzmem”.
Kaznodzieja dodał, że Ojczyzna to korzenie, to ojcowizna - czyli zasób dóbr, stan posiadania otrzymany w dziedzictwie po ojcach. To ziemia, terytorium, ale jeszcze bardziej wartości i treści duchowe, jakie składają się na kulturę danego narodu. Ojczyzna, to „nasze korzenie i cel naszej życiowej pielgrzymki”.
- Dawajcie świadectwo godne długiej tradycji przodków. Niech nie zginie autentyczna społeczna wrażliwość, którą dziś wielu chciałoby zastąpić obojętnością i anonimowością. Bądźcie wierni małżeńskiej obrączce i odpowiedzialnie wychowujcie dzieci, by nie wyjeżdżali i nie osierocili swych rodziców i swej parafialnej rodziny – zwrócił się do gąbinian Pasterz Kościoła płockiego.
Po Mszy św. bp Libera poświęcił tablicę informacyjną na placu sąsiadującym z kościołem. Upamiętnia ona dzieje parafii Gąbin oraz kościoła, który w czasie II wojny światowej został rozebrany z nakazu niemieckich faszystów. Tablica powstała w ramach obchodów 700-lecia miasta.
Liturgię Mszy św. uświetnił Chór Miasta i Gminy Gąbin pod batutą Sławomira Gałczyńskiego.
Rocznicowa uroczystość w Gąbinie odbyła się z inicjatywy Stowarzyszenia Rodzin Katolickich i proboszcza parafii ks. kan. dr. Dariusza Piskorskiego. Tablicę ufundowało Miasto i Gmina Gąbin z burmistrzem Krzysztofem Jadczakiem. Wiadomości historyczne, które umieszczono na tablicy, opracowała dr Bogumiła Zalewska-Opasińska.
- Chcieliśmy w ten sposób upamiętnić dzieje parafii Gąbin, która prawdopodobnie powstała już za czasów Bolesława Krzywoustego. Jest to jedna z najstarszych parafii w diecezji, aletakże w kraju. Naszym celem było również przypomnienie dramatycznych losów neogotyckiego kościoła parafialnego, który został zbudowany przed wojną, a w roku 1942 został rozebrany z nakazu Niemców. Czynimy to wszystko w wyjątkowym roku dla miasta Gąbina, który obchodzi swoje 700-lecie - podkreślił ks. kan. dr Dariusz Piskorski.
***
Gąbin, położony w odległości kilkunastu kilometrów od Płocka, jest jednym z najstarszych miast na Mazowszu, notowanym po raz pierwszy w źródłach historycznych w 1215 roku jako „starodawna włość monarsza”. Parafia powstała być może już w XII wieku. Pierwsza wzmianka historyczna o parafii pochodzi z roku 1222, w źródłach wspomniany został pleban gąbiński Gismar. Prawdopodobnie na przełomie XI i XII wieku wzniesiono kościół, a jego fundatorem mógł by Bolesław Krzywousty. W 1322 roku Gąbin po raz pierwszy występuje w źródłach jako miasto. W mieście zostało wystawionych wiele ważnych dokumentów dla Mazowsza, mogła w nim być siedziba dworu książąt mazowieckich. XV-wieczny proboszcz ks. Maciej Drzewiecki był później arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Rzeczypospolitej.
Przedstawiciele Gąbina wzięli udział w Sejmie Czteroletnim, a gdy walczono z zaborcą, z miasta pochodziła odważna modlitwa o wolną Rzeczypospolitą, wielu osób było zaangażowanych w kolejne powstania. Gdy w 1905 roku odbywał się strajk szkolny, w mieście zorganizowano wielką manifestację: na terenie Starego Rynku szedł pochód z krzyżem i kościelnymi chorągwiami: „Katolicy i Żydzi byli w podniosłym nastroju, płakali patrząc na polskiego orła na chorągwiach kościelnych” – zapisano w kronikach miasta.
Znana jest historia neogotyckiego kościoła, zbudowanego przed II wojną światową w roku 1934, według projektu Józefa P. Dziekońskiego, z polichromią Władysława Drapiewskiego, posiadającego 60-metrową wieżę. Konsekrował go biskup płocki bł. abp. Antoni Julian Nowowiejski, męczennik obozu w Działdowie. Kościół ten w czasie wojny Niemcy kazali rozebrać. Kolejny, konsekrowany w roku 1966, powstał na tysiąclecie Chrztu Polski, jako wotum diecezji płockiej za millennium wiary polskiego narodu.
