Ciachcin od XII w. był posiadłością biskupów płockich. Pod koniec XVI w. bp Wojciech Baranowski sprzedał wieś pisarzowi ziemskiemu płockiemu Janowi Goślickiemu. Parafia powstała pod koniec XIV lub na początku XV w. Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1418 r. Kościół drewniany wzmiankowany jest w 1598 r. Ten lub kolejny istniał do połowy XVIII w. W 1775 r. wybudowano nowy kościół z fundacji Tekli z Matuszewskich oraz Józefa Szczytt-Niemirowicza, właścicieli Goślic i Ciachcina. Świątynia służyła niedługo, gdyż w 1817 r. wybudowano nową świątynię z fundacji Tadeusza Matuszewicza, ministra skarbu. Ten kościół przetrwał do 1883 r. W latach 1883-1884 wybudowano nową, murowaną świątynię w stylu neoromańskim według projektu Ludwika Gosławskiego, z fundacji Antoniego Klimkiewicza, radcy Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Tę świątynię konsekrował w 1888 r. bp Henryk Kossowski. Malowidła ścienne w 1910 r. wykonał Antoni Dowmunt (zachowały się jedynie na tęczy).
6 marca 1941 r. został aresztowany przez okupacyjne władze niemieckie ks. Eugeniusz Wiśniewski, który zginął w Działdowie. Do końca wojny kościół był nieczynny, a parafia pozbawiona duszpasterza. Prace remontowe przy świątyni prowadzono po II wojnie światowej. W latach 1966-1967 usunięto dachówkę, pokrywając dach blachą ocynkowaną, a wewnątrz świątyni nowe malowidła wykonał Ludwik Jędrzejewski z Płocka.
Kościół ma styl eklektyczny, wnętrze neobarokowe. Jest murowany z cegły, nieotynkowany, jednonawowy. W nawie sklepienie kolebkowe z lunetami, w innych pomieszczeniach kolebkowe. Od frontu wieża wtopiona w korpus kościoła. Wyposażenie świątyni stanowią eklektyczne ołtarze, ufundowane w 1885 r. przez Józefę z Bońkowskich Klimkiewiczową, z obrazami z tego okresu, wykonane przez Karola Millera. Główny ołtarz z wizerunkiem patrona parafii i świątyni – św. Stanisława BM, dwa ołtarze boczne – Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Antoniego Padewskiego oraz ołtarz soborowy, dwa konfesjonały, 20 ławek i sześciogłosowe, zabytkowe organy pozytywowe, zbudowane przez warszawskiego organmistrza Józefa Szymańskiego i syna ok. 1885 r.
Spośród zabytków sztuki sakralnej na uwagę zasługuje: krucyfiks barokowy z XVII w. i ołtarze z XIX w. oraz monstrancja rokokowa z końca XVIII w. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się zabytkowy grób-pomnik fundatora kościoła Antoniego Klimkiewicza, zaś w świątyni tablica z jego wizerunkiem.
Od 2004 r. w świątyni oraz wokół niej są prowadzone prace remontowe, które objęty wymianę więźby i pokrycie dachu dachówką ceramiczną, wymianę wszystkich drewnianych okien, renowacje chrzcielnicy, obrazów stacji Drogi krzyżowej, remont organów i wykonanie nowych ławek, konfesjonałów w świątyni oraz nowych mebli w zakrystii. Wokół położono nowy chodnik zwany drogą procesyjną. Wstawiono nowe dębowe drzwi. Prowadzono również prace remontowe budynku plebanii: wymieniono więźbę i pokrycie blachą w rąbek stojący, okna, wejściowe drzwi, położono nowe podłogi, założone zostało centralne ogrzewanie i wyremontowane mieszkania. W 2017 r. na cmentarzu parafialnym położono alejki z kostki brukowej.
Proboszcz