50. rocznica konsekracji kościoła parafialnego Gąbin, 16 października 2016 r. (XXIX niedz. zwykła C)

Pół wieku temu kolejny kościół parafialny w Gąbinie – mieście położonym jak Rzym na kilku wzgórzach, zbudowano właśnie w tym miejscu – na niewielkim, ale jednak wzgórzu: żeby dobrze było go widać go z daleka, żeby łatwo było do niego trafić, żeby był jak „miasto na górze”. Bo świątynia parafialna, to jest swego rodzaju miasto na górze – miasto Boga, miejsce Jego przebywania, miejsce adoracji Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, miejsce poza czasem i przestrzenią,  prowadzące do wieczności. Na szczycie góry stał przecież biblijny Mojżesz, i trzymał ręce wzniesione wysoko do góry, a wtedy Amalekici nie mieli szans w walce z Izraelitami (Wj,17,8-13). Bo stanie na górze daje moc i siłę, i sprawia, że rzeczy po ludzku niemożliwe stają się realne, rzeczywiste. 

1. Pół wieku temu kolejny kościół parafialny w Gąbinie – mieście położonym jak Rzym na kilku wzgórzach, zbudowano właśnie w tym miejscu – na niewielkim, ale jednak wzgórzu: żeby dobrze było go widać go z daleka, żeby łatwo było do niego trafić, żeby był jak „miasto na górze”. Bo świątynia parafialna, to jest swego rodzaju miasto na górze – miasto Boga, miejsce Jego przebywania, miejsce adoracji Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, miejsce poza czasem i przestrzenią,  prowadzące do wieczności. Na szczycie góry stał przecież biblijny Mojżesz, i trzymał ręce wzniesione wysoko do góry, a wtedy Amalekici nie mieli szans w walce z Izraelitami (Wj,17,8-13). Bo stanie na górze daje moc i siłę, i sprawia, że rzeczy po ludzku niemożliwe stają się realne, rzeczywiste.

2. Kochani Moi! Miniony tydzień przeszedł pod znakiem wspomnień o św. Janie Pawle II: 9 października obchodziliśmy szesnasty już Dzień Papieski, a dziś, czyli 16 października przypada 38. rocznica jego wyboru na papieża. W minionym tygodniu często przypominano między innymi dobrze znaną wypowiedź Papieża: „Czas ucieka - wieczność czeka”. To zdanie Karol Wojtyła zapamiętał ze słonecznego zegara, umieszczonego na południowej ścianie kościoła parafialnego w Wadowicach. Przyszły papież oglądał ten zegar codziennie z okien swojego mieszkania. Dnia 5 kwietnia 2005 roku, kilka chwil po odjeździe pierwszych autobusów z pielgrzymami wadowickimi na jego pogrzeb do Rzymu, napis uzupełniono - dopisano na nim datę „2 kwietnia 2005”, czyli datę odejścia św. Jana Pawła II do „domu Ojca”.

3.„Czas ucieka - wieczność czeka”. Drodzy wierni parafii Gąbin! Patrzymy w ten czas, ktory za wami... Ciekawa jest historia Waszej obecnej, jubileuszowej świątyni parafialnej. Była konsekrowana 50 lat temu przez biskupa Bogdana Sikorskiego, a zbudowana przez księdza kanonika Stefana Budczyńskiego jako wotum dziękczynne diecezji płockiej za 1000-lecie Chrztu Polski. Trzeba dziś przypomnieć, że ten dar na millenium Polski budowany był na przełomie lat 50. i 60. XX wieku - wtedy, gdy otrzymanie zgody na budowę kościoła od władz komunistycznych niemal graniczyło z cudem. Dziś mija dokładnie pół wieku od jego konsekracji – miała ona miejsce 16 października 1966 roku.

Zaledwie rok temu w tym kościele, z udziałem biskupa Piotra, miało miejsce dziękczynienie za zakończenie pierwszego etapu remontów, zarówno w kościele, jak i w jego otoczeniu. Niedawno, staraniem proboszcza ks. kanonika Józefa, przeprowadzone zostały kolejne prace, tym razem w prezbiterium. To bardzo ważne, że właśnie w ten sposób wspólnota parafii św. Mikołaja w Gąbinie postanowiła uczcić swoje „złote gody” z Chrystusem.

4. Owszem, Moi Kochani! Troska o Kościół materialny jest niezbędna, aby parafia mogła trwać i się rozwijać. Ważne są oczywiście renowacje, remonty i przebudowy, ale znacznie ważniejsza jest renowacja duszy i serca. Kościół, to nie tylko ten odnowiony  budynek, ale też, a może przede wszystkim, wspólnota, którą tu tworzycie.

Waszą powinnością jest także troska o Kościół duchowy, wewnętrzny. Ma Wam towarzyszyć poczucie, że stojąc wspólnie na Mszy św. niedzielnej, jesteście ze sobą zjednoczeni, że gromadzicie się z miłością i wiarą wokół ołtarza. Pamiętajcie, że wspólnota ducha, to pewien proces, to coś, co się razem wypracowuje.

5. Kochani! Starajcie się, aby nigdy nie dosięgnął Was  „duchowy Alzheimer” (Papież Franciszek). Nie może zabraknąć wewnętrznego życia z Bogiem, bo wtedy człowiek stanie się jedynie zbiorem biologicznych komórek. Budujmy więc siebie, jako „duchową świątynię” – miejsce przebywania z Bogiem, obcowania z nim, odczuwania jego troskliwej miłości, możliwości skrycia się w jego szeroko rozpostartych ramionach  najlepszego Ojca.

„A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»” ( Łk 18,7-8) – pytał nas dziś w Ewangelii Jezus Chrystus. I oby się nigdy nie zawiódł. Bo bez zakorzenienia religijnego człowiekowi grozi wewnętrzna pustka. Bez wewnętrznego wysiłku i poszukiwań duchowych człowiek nie da sobie szansy na wieczność.

6. Drodzy Parafianie gąbińscy! Półwiecze Waszej świątyni parafialnej zobowiązuje. Pamiętajcie, że gdzie jest Bóg i Kościół, tam jest przyszłość człowieka.

Życzę Wam, aby Waszym wotum – tym pięknym kościele – w roku jubileuszu tej świątyni parafialnej, ale też w roku 1050-lecia Chrztu Polski i wizyty papieża Franciszka w naszej Ojczyźnie, spełniały się każdego dnia biblijne słowa: „Trwajcie w tym, czego się nauczyliście i co Wam powierzono, bo wiecie, od kogo się nauczyliście. Od lat bowiem niemowlęcych znacie Pisma święte, które mogą Was nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie” (por. 2 Tm 3,14-15). Niech Dobry Bóg błogosławi i strzeże gąbińskiej wspólnocie parafialnej. Amen.