Mniszki klaryski kapucynki w Przasnyszu uroczystą Eucharystią rozpoczęły Rok Jubileuszowy 150-lecia obecności w tym miejscu. Przewodniczył jej bp Piotr Libera, który w homilii zaznaczył, że rzeczywistość klasztoru kontemplacyjnego, to nie tylko wzniosłość góry Tabor, ale też „doświadczenie schodzenia w dół, w pokorę i w konkret ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa”. Jest to schodzenie do spraw codziennych, do życia we wspólnocie i pracy, do rozmów z osobami pukającymi do furty.
Zwrócił uwagę, że trzeba strzec się subtelnej i skrytej pokusy, aby „próbować dokonać uzdrowienia człowieka bez Jezusa”. Ona „jak trucizna” może zabijać ducha zakonnego, gdy pod pozorem pobożności, zakonnych czy kapłańskich szat, będą wykorzystywane autorytet i moc Boża do innych celów.
- To ważne, aby za klauzurą wciąż oczyszczać intencje serca na modlitwie i w działaniu, w spojrzeniu i pragnieniu, aby się tylko Bogu podobać, i aby do Niego tylko należeć. Aby czyn wewnętrzny był czysty i nie czerpał żadnych innych korzyści, aby patrzał nań „Ojciec, który widzi w ukryciu i odda tobie” – powiedział bp Libera.
Przypomniał, że błogosławiona klaryska kapucynka siostra Maria Teresa Kowalska, więźniarka obozu niemieckiego w Działdowie, tuż przed śmiercią dokonała aktu wyrzeczenia się wszystkiego. Uboga zakonnica, więźniarka obozu koncentracyjnego, mogła ofiarować tam poczucie krzywdy, chęć zemsty, nienawiść do prześladowców. Ona „oczyściła intencje serca, aby naprawdę i do końca jej serce było konsekrowane, zjednoczone z boskim Oblubieńcem”.
- W ten sposób uczy nas, że każdy z nas może wydobyć z siebie i oddać Bogu coś wciąż jeszcze nie ofiarowanego, skrywanego czy wręcz wstydliwego. Niech Jezus o tym wszystkim wie! Wtedy dopiero dokona się cud, gdy Pan będzie we wszystkim uwielbiony, w każdej tkance naszego życia, serca, zamiarów i myśli. Bo przecież „Bóg mój i wszystko!” – biskup zacytował wezwanie zgromadzenia.
Ponadto Pasterz Kościoła płockiego poprosił siostry, aby w czasach, gdy w świecie jest tak wiele erozji wartości rodziny i autorytetu Kościoła, gdy tylu ludzi kręci się jakby wokół własnej osi - dały przykład od wewnątrz, że prawdziwa wspólnota jest możliwa i piękna. Ona nie musi i być łatwa, bo nie ma wspólnoty idealnej, ale gdy jest faktycznie przeżywana i praktykowana, to „miłość wzajemna”, którą zadał Chrystus Pan w Wieczerniku, staje się faktem.
W czasie uroczystości opatka przasnyskiego klasztoru s. M. Daria Kucińska zaznaczyła, że jubileusz jest ważnym momentem, aby odnowić charyzmat zakonu: dążyć do świętości, służyć Bogu i ludziom przez intensywną modlitwę i cierpienie, być świadkami dobroci Boga, polecając świat Maryi Niepokalanej, Patronce zakonu.
Po Mszy św. w kruchcie zakonnego kościoła odsłonięto okolicznościową tablicę, dedykowaną pierwszej opatce m. Marii Izabelli Lebenstein (1838-1918) i siostrom, które w 1871 roku przybyły do Przasnysza. Tablicę odsłoniła siostra Prezeska Rachel Popkova z Włoch, matka opatka z Przasnysza s. M. Daria Kucińska, burmistrz Przasnysza Łukasz Chrostowski i starosta przasnyski Krzysztof Bieńkowski. Aktu poświęcenia dokonał bp Piotr Libera.
Z okazji jubileuszu klaryski kapucynki modliły się także w Działdowie (8 sierpnia br.) – w niemieckim obozie Soldau została tam zamęczona s. Maria Teresa Kowalska, która znalazła się w gronie beatyfikowanych w 1999 r. przez Jana Pawła II - 108 Męczenników II Wojny Światowej. Siostry modliły się na terenie obozu, w lesie w Białutach, gdzie prawdopodobnie znajdują się szczątki błogosławionej klaryski kapucynki, a także w kościele, któremu patronuje m.in. 108 Męczenników II Wojny Światowej.
W uroczystościach uczestniczyła m.in.: m. Rachel Popkova, która stoi na czele Federacji „Mater Ecclesiae” Mniszek Klarysek Kapucynek Europy Centralnej, ojcowie kapucyni, ojcowie pasjoniści, siostry felicjanki, szarytki i pasjonistki św. Pawła od Krzyża, duchowieństwo diecezji płockiej, mieszkańcy Przasnysza.
