Uczestnicy konferencji łączyli się zdalnie z Zespołem klasztornym w Ratowie, w którym znajdowało się jej centrum organizacyjne. Obrady otworzył Adam Struzik, marszałek województwa mazowieckiego. Wśród prelegentów i panelistów zagraniczne ośrodki naukowe reprezentowali: prof. Peter Jahn z Uniwersytetu w Dreźnie oraz Uniwersytetu Technicznego w Berlinie, dr hab. Katarina Kolbiarz-Chmelinova z Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie, dr Tornstein Veit, z Uniwersytetu w Greifswaldzie.
Stronę polską reprezentowali: dr Alina Barczyk z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego, dr hab. Tadeusz Bernatowicz, profesor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego, dr hab. Andrzej Betlej, profesor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Muzeum Zamku Królewskiego na Wawelu, prof. dr hab. Andrzej Kozieł z Uniwersytetu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, dr hab. Ewa Mańkowska, profesor Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, prof. dr hab. Jan Ostrowski z Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, dr hab. Jakub Sito, profesor Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, dr Józef Skrabski z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Papieskiego im. Jana Pawła II w Krakowie, dr Renata Sulewska z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, dr Jacek Tylicki, profesor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, dr hab. Michał Wardzyński z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, który koordynował kwestie naukowe, związane z organizacją konferencji.
Wśród pozostałych uczestników, którzy zarejestrowali swój udział w webinarze, oglądali transmisję w mediach społecznościowych lub zgłosili zainteresowanie otrzymaniem nagrania z obrad, znaleźli się przedstawiciele świata naukowego i instytucji kultury z Polski i Europy, jak również mieszkańcy Mazowsza.
Tematyka konferencji podzielona na trzy panele, obejmowała obszerne zagadnienia związane ze sztuką rokoko w Europie Środkowo-Wschodniej, jej źródła i drogi recepcji, różnice i podobieństwa w sztuce sakralnej i świeckiej, główne procesy i zjawiska z perspektywy regionalnej i lokalnej.
Istotnym aspektem była również analiza adaptacji wzorców francuskich i włoskich a następnie rozprzestrzeniania ich na teren całej Europy Środkowo-Wschodniej, w tym do Polski, przez artystów tworzących w dwóch ważnych ośrodkach sztuki rokoko w XVIII w. – Augsburgu i Poczdamie.
Wśród zabytków ruchomych zlokalizowanych na Mazowszu, poza spektakularnym, kompletnym wyposażeniem wnętrza kościoła pw. św. Antoniego w Ratowie, pojedyncze przykłady ołtarzy czy ambon, inspirowanych wzorcami niemieckich mistrzów znaleźć można między innymi w kościołach w Strzegocinie, Czersku, Warszawie, Skępem.
Liczniejsze eksponaty w postaci również pojedynczych zachowanych ołtarzy czy ambon, zlokalizować można na obecnych terenach północnozachodnich oraz zachodnich Rzeczpospolitej ze względu na uwarunkowania historyczne i bliskie sąsiedztwo Niemiec.
W trakcie poszczególnych sesji konferencyjnych dokonano przeglądu i prezentacji różnorodnych zabytków z tego okresu z obszaru Niemiec, Polski, Ukrainy, Słowacji, jak również zastanawiano się nad usystematyzowaniem poszczególnych zjawisk czy odłamów, które można wyodrębnić w sztuce rokoko.
- Cieszę się, że w zespole klasztornym w Ratowie, zaliczanym obecnie do najważniejszych zabytków sztuki sakralnej doby rokoko, na co wpływa zarówno wysoka wartość artystyczna samego wykonania elementów wystroju jak i jego kompletność mogliśmy tym razem wirtualnie gościć wybitnych znawców tej sztuki nie tylko z Polski, ale również z zagranicy. Nasze sanktuarium poza swą najważniejszą funkcją sakralną, związaną z kultem św. Antoniego, stało się również miejscem odkrywania europejskiego dziedzictwa kulturowego – podsumował ks. kan. Bogdan Pawłowski, rektor ratowskiego sanktuarium.
Patronat honorowy nad konferencją sprawował biskup płocki Piotr Libera oraz marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik. Przedsięwzięcie było finansowane ze środków budżetu województwa mazowieckiego.
Informacja własna organizatorów
