Podczas spotkania najpierw odniesiono się do spraw natury ogólnej. Zwrócono uwagę na stosowanie pojęcia pedofilia do niewłaściwych sytuacji. Jest to termin wąski i odnosi się do przestępstw seksualnych popełnionych wobec dzieci, które są w okresie przed pokwitaniem. Podkreślono, że w zgłoszonych przypadkach większość ofiar jest w wieku po pokwitaniowym a sprawców nie można określać mianem pedofil.
Problem wykorzystania seksualnego jest jeszcze większy w odniesieniu do dzieci, które przeszły fazę pokwitania, ale nadal pozostają małoletnie. Dlatego istotne jest, by posługiwać się terminem „wykorzystanie seksualne osób małoletnich”, a w działaniach prewencyjnych mieć na uwadze każdą osobę małoletnią, niezależnie od jej wieku i rozwoju biologicznego.
W dalszej części spotkania przeanalizowano bieżące sprawy. Zwrócono uwagę na to, że werdykty sądów kościelnych powinny zawierać dwa elementy: karę i działania zapobiegawcze, które będą uniemożliwiały ponowne popełnienie przestępstwa. Zespół odniósł się do doświadczeń z ostatnich lat. Podkreślono, że ogromne znaczenie w reagowaniu na nadużycia seksualne ma profesjonalne podejście do ofiary, która w momencie zgłoszenia sprawy oczekuje empatii, konkretnej pomocy oraz rzetelnej informacji o procedowaniu jej sprawy. Mówiono o różnych formach wsparcia prawnego i psychologicznego, które mogą być przydatne ofiarom.
Przedyskutowano rolę i zadania tzw. kuratora, którego zadaniem jest utrzymywanie kontaktu ze sprawcami, czuwanie nad właściwym odbywaniem kary oraz przestrzeganiem zasad chroniących przed powtórnym działaniem przestępczym. Uczestnicy spotkania odnieśli się do działań prewencyjnych, które swym zasięgiem powinny obejmować nie tylko grupy ryzyka, ale też być adresowane do jak najszerszego grona odbiorców. Działaniami prewencyjnymi powinni być objęci rodzice oraz wspólnota Kościoła, która musi budować „nową świadomość”. Na koniec zwrócono uwagę na potrzebę tworzenia kodeksów zachowań w różnych instytucjach kościelnych, które pracują na rzecz dzieci.
Ks. Marek Jarosz
