Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela w Bielsku istniał już być może w końcu XI w., wymieniany jest bowiem w falsyfikacie mogileńskim (1065) jako własność klasztoru benedyktynów w Mogilnie. W 1322 r. biskup płocki Florian Łaskarz, po zbudowaniu nowego kościoła, utworzył tam prepozyturę zakonną. Kolejny kościół zbudowany przy rynku na początku XV w. spłonął w 1609 r. Ocalały tylko ściany boczne z dwiema kaplicami. Odbudowany, ponownie został zniszczony w czasie wojen szwedzkich. Następny, drewniany kościół, wystawiony został w 1717 r. staraniem proboszcza Szymona Kołaczkiewicza, późniejszego przeora benedyktynów w Mogilnie. Konsekrował go w 1722 r. Wojciech Ignacy Bardziński, sufragan włocławski. Nowy kościół zbudowano w 1785 r. staraniem ks. Piotra Rogożewskiego, kanonika łęczyckiego. Pod koniec XIX w. stan kościoła był bardzo zły.
Obecny kościół orientowany, neogotycki, murowany z cegły, został wzniesiony w latach 1909-1912 według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego, konsekrowany w 1912 r. przez biskupa płockiego Antoniego Juliana Nowowiejskiego. Jest to świątynia trójnawowa, halowa, z transeptem i wydzielonym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz dwiema wieżami od frontu. Posiada sklepienia kryształowo-gwiaździste i ostrołukową tęczę oraz okna ostrołukowe z maswerkami. We wnęce na osi prezbiterium grupa Ukrzyżowania z ok 1910 r. Od frontu, nad narteksem z wimpergami figury kamienne we wnękach: Chrystusa i św. Apostołów Piotra i Pawła. W czasie okupacji niemieckiej, gdy proboszcz był aresztowany, kościół zamieniony został na magazyn.
Staraniem ks. Jerzego Michalskiego wnętrze świątyni zostało wymalowane i wyposażone w ołtarz główny, wykonany w 1959 r. według projektu Piotra Dąbka z Brodnicy z obrazem namalowanym przez Władysława Drapiewskiego, oraz dwa ołtarze boczne, wykonane po 1963 r. Ks. Franciszek Kacprzycki pokrył dach kościoła miedzianą blachą, zaś ks. Kazimierz Piotr Kowalski prowadził konieczne remonty i renowacje. W latach 1985-1986 kościół otrzymał nową polichromię autorstwa Wojciecha Surdackiego z Poznania, której treścią jest historia chrześcijaństwa w Polsce. W 1995 r. zawieszono trzy dzwony o napędzie elektrycznym. Od roku 2001, czyli od czasów ks. proboszcza Józefa Różańskiego, wykonano kolejne remonty i prace budowlane: zewnętrzną elewację kościoła, kapitalny remont organów, założono nowe oświetlenie kościoła i nowe iluminacje zewnątrz kościoła; położono nowy chodnik granitowy wokół kościoła; założono nową posadzkę granitowo-marmurową w kościele. W 2013 r. ufundowano stalle w prezbiterium, a w 2014 r. przed kościołem stanął pomnik św. Jana Pawła II.
Na terenie miasta istniał jeszcze kościół pw. św. Anny. Odbudowany w 1780 r. przetrwał do początku XX w.; przy nim mieścił się cmentarz grzebalny. Od połowy XV w. istniała nadto kaplica szpitalna pw. Świętego Ducha, która w 1776 r. uległa zniszczeniu. W 1991 r. wystawiono kaplicę pw. Wszystkich Świętych na cmentarzu parafialnym w Bielsku.
Proboszcz
Wikariusz