Parafię erygował 6 lutego 1403 r. biskup płocki Jakub z Kurdwanowa (Korzkwi) z fundacji Piotra zwanego Chłonkiem. Włączono do niej miejscowości należące uprzednio do kościołów w Bądkowie, Mokowie i Rokiciu, a mianowicie: Głowiny, Kamienica, Michałkowo, Lenie, Rafały, Ruszkowo, Sobowo i Strupczewo. W 1609 r. drewniany, konsekrowany kościół posiadał trzy ołtarze i nosił wezwanie Bożego Ciała.
Ok. 1718 r. ówczesny kolator świątyni, kanonik płocki ks. Bartłomiej Tłubicki, rozpoczął budowę murowanej świątyni, ale z powodu jego śmierci w 1719 r. wzniesiono tylko część ścian. Ówczesny proboszcz, ks. A. Zakrzewski dokończył obiekt, stawiając drewniane ściany i dwie drewniane wieże. We wnętrzu umieszczono trzy ołtarze.
Obecną świątynię wzniesiono w 1806 r., zapewne według projektu architekta Hilarego Szpilowskiego, wykorzystując dawne mury; możliwe, że jej fundatorami byli: Romuald Paprocki, pułkownik wojsk polskich, właściciel Sobowa w latach 1817-1837, oraz jego brat Paweł, łowczy ziemi dobrzyńskiej. Budowę nadzorował ks. Szymon Gutkowski, kanonik katedralny płocki. Remont kościoła przeprowadzono ok. 1843 r. Wówczas ołtarz główny otrzymał nowy obraz, a w ołtarzach bocznych odnowiono obrazy. W 1886 r. zostało erygowane Bractwo Najświętszego Sakramentu.
Dn. 27 maja 1923 r. pożar częściowo zniszczył świątynię, uratowano aparaty kościelne, ławki, ambonę i chrzcielnicę, zaś dach runął. Odbudował ją w 1923 r. ks. Jan Zaremba, a dn. 3 czerwca 1922 r. główny ołtarz konsekrował biskup płocki Antoni Julian Nowowiejski. Polichromię wykonał Władysław Drapiewski w 1938 r. Kolejny pożar wybuchł 6 lipca 1973 r. Staraniem ks. Jana Płaciszewskiego i parafian podjęto odbudowę zniszczonego kościoła i wieży w latach 1973-1974. Polichromię częściowo odnowili Józef i Piotr Warzyńscy w 1974 r. W 1974 r. przeprowadzono remont plebanii i sprawiono nowe budynki gospodarcze. Staraniem ks. Jana Płaciszewskiego i parafian w latach 1973-1974 wybudowano nową kaplicę na cmentarzu parafialnym. Po przeprowadzonej odbudowie kościół poświęcił biskup płocki Bogdan Marian Sikorski 12 maja 1974 r. Kolejną renowację wnętrz przeprowadzono w 1997 r.
Kościół jest budowlą na planie prostokąta, z wieżą wtopioną w korpus, usytuowany na wysokim wzniesieniu, w stylu późnoklasycystycznym, murowany z cegły, otynkowany. Od północy ma kwadratową zakrystię z przebudowanym przedsionkiem, od południa nowsza przybudówka z wejściem do krypty grobowej. Wnętrze przykryte pozorną kolebką. Ołtarz z drewna dębowego z nastawą w kształcie łuku triumfalnego z kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej oraz drugim, św. Hieronima. Ołtarz boczny z drewna dębowego z 1954 r.
Przed wieżą na balustradzie figury: Matki Boskiej, św. Józefa o św. św. Piotra i Pawła. Zachowała się chrzcielnica klasycystyczna z I połowy XIX w., w formie walca z piszczałkami oraz dwie granitowe kropielnice. 7-głosowe organy o trakturze pneumatycznej z fabryki Dominika Biernackiego z Dobrzynia nad Wisłą. 7-głosowe organy z firmy D. Biernackiego zakupiono w 1917 r. Obok kościoła dzwonnica z około połowy XIX w., o charakterze neogotyckim, murowana z cegły, otynkowana, na planie ośmioboku. Wewnątrz fragment belki tęczowej z XV-XVI w. Brama kościelna z 1947 r.
Po II wojnie światowej kościół odnawiali: ks. Jan Płaciszewski, ks. Jan Degowski, ks. Tadeusz Kwaśniewski. Gruntowna restauracja polichromii miała miejsce w latach 2018-2019 staraniem ks. proboszcza Piotra Ruszczyńskiego i parafian.
Proboszcz