25. rocznica parafialnej Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym Płońsk, 2 grudnia 2017 r.

Czcigodni Bracia Kapłani, na czele z Księdzem Proboszczem Zbigniewem i ks. opiekunem Waldemarem! Drodzy Bracia i Siostry, płońszczanie, świętujący srebrny jubileusz tutejszej Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym!

1. W ostatnim dniu roku liturgicznego, kiedy stoimy już prawie na progu adwentu, liturgia bardzo jasno wskazuje nam, w jaki sposób powinniśmy zachować się w takiej chwili, gdy coś się kończy, a coś nowego jest przed nami. Najbardziej właściwą postawą chrześcijanina jest wówczas modlitwa. Nasz Pan uczy nas dzisiaj: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21, 36). Na najdawniejszych freskach w katakumbach, czyli pierwszych cmentarzach chrześcijańskich ukazywano wyznawców Chrystusa właśnie jako orantów, osoby modlące się, które wznosiły ręce, wzrok i serce ku Bogu.
2. To wezwanie do nieustannej modlitwy podjęła 25 lat temu, we wrześniu 1992 r., grupa wiernych płońskiej parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego, wraz z jej ówczesnym pierwszym proboszczem, ks. Romualdem Jaworskim. Powstała wtedy tutaj Katolicka Odnowa w Duchu Świętym pod nazwą „Miłosierdzie”. Następnie, kolejni księża proboszczowie i wikariusze tej parafii pracowali z wiernymi, by formować i rozszerzać tę wspólnotę. Dziś wyrażamy Panu Bogu wdzięczność za wszystkich ludzi, którzy utworzyli tę wspólnotę, którzy w niej trwali i są w niej do dzisiaj.
W ten sposób na duchowej mapie Płońska od ćwierćwiecza istnieje grupa modlitewna, podejmująca wezwanie Pana do ciągłego dziękczynienia, uwielbienia, przebłagania i prośby, słowem – do modlitwy, która jak uczy św. Augustyn jest „spotkaniem Bożego i ludzkiego pragnienia”. Na ołtarzu, wraz z hostią i winem, składamy radości i trudy Waszej grupy, by mocą Ducha Świętego zostały przemienione w owoce dobrych czynów dla Was oraz dla tych, za których się modlicie. A czynimy to w roku, w którym wierni Kościoła katolickiego dziękowali wraz z papieżem Franciszkiem w Rzymie za 50 lat od narodzin w świecie Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym.
3. Drodzy uczestnicy tej jubileuszowej liturgii! Jesteście Katolicką Odnową w Duchu Świętym. I taką macie być! Zatrzymajmy się przez kilka chwil nad tymi słowami, które określają nie tylko nazwę Waszej wspólnoty, ale wyrażają także jej tożsamość.
Po pierwsze, to odnowa katolicka. Co znaczy katolicki? Katolicki to powszechny, skierowany do wszystkich. Dlatego możemy powiedzieć, że katolicki to znaczy żywy i dynamiczny. Dlatego Kościół zauważa wartość i piękno wspólnot charyzmatycznych, a więc takich, w których niektórzy wierzący odkrywają szczególne dary łaski – charyzmaty, udzielane od Boga dla dobra i pożytku całej wspólnoty wierzących. W tym kontekście zachęcam Was do lektury ważnego dokumentu Kongregacji Nauki Wiary, skierowanego również do Was. Jest to „List Iuvenescit Ecclesia [Odmładzający się Kościół] na temat relacji między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi dla życia i misji Kościoła” (15V2016 r.). Podano w nim kryteria rozeznawania darów charyzmatycznych, a więc pomoc w odpowiedzi na pytania, które często w tym kontekście padają: czy to, co czynię, jest dziełem Ducha Świętego? Jak oceniać rozmaite dary w Kościele? Jak odróżniać prawdziwe charyzmaty od fałszywych? Kochani! Zapamiętajcie! Moc charyzmatu okazuje się w działaniu: w ciągłym, głębokim, osobistym życiu sakramentalnym, w gotowości służby na rzecz parafii, w pomocy potrzebującym, chorym, starszym. Co więcej, Dary Ducha Świętego, jak przypomina dokument Kongregacji, mają wzmacniać, a nie tworzyć nowe podziały w Kościele. Katolickość wspólnot charyzmatycznych to przede wszystkim dbałość o jedność z całą parafią, diecezją, z całym Kościołem.
4. Po drugie, odnowa w Duchu Świętym, to znaczy taka, która po katolicku rozumie działanie Ducha Świętego. Wasza wspólnota, tak jak cała Katolicka Odnowa w Duchu Świętym, wniosła wiele dobra do Kościoła katolickiego, przede wszystkim w odczytaniu na nowo i zrozumieniu prawdy o obecności i działaniu Trzeciej Osoby Boskiej. Dzięki temu zobaczyliśmy, że wiara katolicka może być radosna, otwarta, spontaniczna. Rzeczywiście, Duch wieje kędy chce (por. J 3, 8). Czasem może nawet jesteśmy zadziwieni, a wręcz zaskoczeni Jego działaniem. Jednak Duch Święty nie jest wewnętrznie sprzeczny, jeśli działa w Kościele, to pragnie, by Jego moc ten Kościół budowała, by służyła też ku zbudowaniu innych. Pamiętajcie o tym, że działacie w Kościele katolickim, który ma swoje Słowo i swoją Tradycję. W obecnych czasach obserwuje się w świecie bardzo silny rozwój ruchów zielonoświątkowych, które zarówno w protestantyzmie, jak i w Kościele katolickim próbują kwestionować niektóre aspekty liturgii katolickiej czy samego aktu wiary. Rok duszpasterski, który rozpoczynamy z pierwszą niedzielą adwentu pod hasłem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym” jest doskonałą okazją do zweryfikowania, czy w naszych wspólnotach nie pojawiają się nadużycia doktrynalne i liturgiczne podczas sprawowania Eucharystii albo odbywania spotkań modlitewnych.
5. Drodzy Uczestnicy tej jubileuszowej Mszy św.! Po trzecie, Wasza wspólnota nosi miano odnowy. Odnowa to znaczy nowe spojrzenie na rzeczywistość, odświeżenie starych, utartych schematów. Słowo odnowa skierowane jest na pewno w pierwszym rzędzie do każdego pojedynczego członka Waszej wspólnoty, by odnawiał, nawracał swoje życie. Odnowa może jednak czasem zakwestionować ważne elementy relacji wiary i rozumu, przeżyć religijnych i wkładu myśli człowieka w doświadczenie wiary.
W tym roku minęło 500 lat od bolesnego dla Kościoła katolickiego rozłamu – wydarzenia Reformacji. Dzisiaj mówi się wiele o Nowej Reformacji, to znaczy rodzeniu się nowych ruchów religijnych, które na pierwszym miejscu stawiają emocjonalne przeżywanie wiary. „Rodzi się tendencja do wiązania wiary z osobistymi i zbiorowymi przeżyciami, przy równoczesnym jakby braniu jej w nawias wtedy, gdy podejmuje się poważną intelektualną refleksję. Wiara nie może być zawężona do poziomu uczuć religijnych. Jeśli jest prawdziwa, to musi wpływać na myślenie, na przekonania” (o. Wojciec Giertych).
Dlatego zachęcam Was, abyście rozwijali w życiu wiary nie tylko przeżycia, emocje, czyli to, co podpowiada serce, ale też zwrócili uwagę na rozum, którego wysiłki mogą Waszą wiarę pogłębić i ugruntować. Nie bójcie się stawiać pytań o wiarę, moralność, o to, czym jest religia, jaka powinna być katolicka liturgia, jak żyć we współczesnym świecie. Odpowiedzi na te pytania będą Wam pomocne w codziennym życiu, w którym emocje nie wystarczają do podejmowania czasem niełatwych decyzji. Ogromną rolę w takim kształtowaniu serc i umysłów wiernych w naszych wspólnotach odgrywają pasterze, którzy towarzysząc, naprowadzają i ukierunkowują właściwe postrzeganie Boga i drugiego człowieka. Dlatego dziękuję wszystkim kapłanom za ich wkład w życie wspólnot parafialnych, a dziś szczególnie Waszym kapłanom, którzy przez 25 lat pomagają Wam wierzyć. Ich obecność jest dla Was gwarantem zakorzenienia wspólnoty w wierze i tradycji katolickiej.
6. Kochani płońszczanie, zgromadzeni w dniu jubileuszu Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym! „Uważajcie na siebie” (Łk 21, 34) – mówi Pan w dzisiejszej Ewangelii. Niech nasze kroki prowadzi Chrystus, Odnowiciel całego świata, przez wstawiennictwo swojej Matki, Maryi, której opieki nad Wami przyzywamy dziś, w pierwszą sobotę miesiąca. Niech Ona będzie Waszą przewodniczką na tegoroczny adwent, podczas którego chętnie przychodźcie na roraty, by oczekiwać przyjścia Wielkiego Odnowiciela Historii i Czasu, Jezusa Chrystusa, poczętego „za sprawą Ducha Świętego”. Amen.