Bp Piotr Libera podziękował wspólnocie parafii Drobin za troskę o godny wygląd świątyni parafialnej: miejsca, w którym można znaleźć pokój serca, nakarmić się Bożym Słowem i Ciałem Chrystusa, doświadczyć Bożego miłosierdzia w sakramencie pojednania. To też miejsce, w którym spełnia się w codzienności tajemnica Adwentu, bo w nim Bóg jest Emmanuelem.
Biskup zaznaczył, że wykonane dzieła renowacji ważnych miejsc w kościele, to znak, że parafii bliskie są „przeszłości ołtarze”: dla trudnego „dziś” umieją czerpać nadzieję z wielkiej historii, która przeszła przez tę „małą ojczyznę” i zostawiła w niej piękne ślady. Przykładem tego jest odnowiony nagrobek rodu Kryskich.
Zdaniem kaznodziei twórcy nagrobka wiedzieli, ku Komu powinni się zwrócić, aby stać się „ludźmi mądrymi i mężnymi, ludźmi światłych umysłów i roztropnych serc”. Wskazywali na źródło mądrości i mocy, roztropności i światła – inskrypcją na nagrobkach rozpoczynającą się trzema literami: D.O.M., czyli Deo Optimo Maximo – w stronę Boga, Najlepszego, Najwyższego. Na tym wyznaniu wiary można budować dalej „i Dom Boży, i domy ludzkich losów”.
Przypomniał postać Jana Chrzciciela, proroka posłanego do Ludu Wybranego, pogrążonego w smutku i rozpaczy niewoli, zanurzonego w czasie, który nie sprzyjał radości i świętowaniu. Niósł pocieszenie w dniach, w których serca drżą niepewnością i zwątpieniem. Jego droga prowadziła przez pozornie niesprzyjającą człowiekowi pustynię, ale taką właśnie stamtąd nadeszło pocieszenie – przyszedł przychodzi Bóg.
„To jest prawdziwe, Boże «adventum» – boże do nas przychodzenie. I nawet jeśli czasem nam się dłuży, nawet jeśli nam się wydaje, że Pan Bóg o nas już nie pamięta, że poszedł sobie na jakiś długi spacer i nie wraca - Pan nie zwleka z wypełnieniem obietnicy, ale daje nam czas na nawrócenie, jest cierpliwy wobec nas. Nie rzuca gromami, nawet jeśli w stronę Jego świątyń rzucane są kamienie. Zanim sam przyjdzie, posyła do nas ludzi z zaproszeniem do nawrócenia” – powiedział Pasterz Kościoła płockiego.
Podkreślił ponadto, że jak posłał dwa tysiące lat temu Jana Chrzciciela, tak Bóg posyła dziś do ludzi swoje Słowo oraz swoich ludzi, świadków nawrócenia i oczekiwania. Wyraził też przekonanie, że tak, jak ciągle są żywe pośród ludzi pamiątki po ludziach wielkich i świętych, tak też „ludzie wielcy i święci są wciąż pośród nas”. Ukryci przed wzrokiem, żyjący w cieniu dobra, które czynią w ciszy i w pokorze, potrafią dostrzec biedę, której trzeba zaradzić i dobro, które trzeba podtrzymać.
W czasie Mszy św. bp Piotr Libera poświęcił odnowiony, zabytkowy XVII-wieczny nagrobek Małgorzaty, Stanisława i Piotra Kryskich, odnowiony ołtarz główny oraz nową malaturę.
Prace te wykonywane były w latach 2018-2020, kosztowały 650 tys. zł. Renowację ołtarza głównego przeprowadziła Katarzyna Butrym-Uniewicz z Mławy (została wykonana za środki przyznane przez Wojewódzkiego Mazowieckiego Konserwatora Zabytków, Urząd Marszałkowski oraz parafian). Renowacją nagrobka rodu Kryskich zajęła się Sara Hejke z Warszawy (wykonano ją za środki pochodzące z Urzędu Marszałkowskiego, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz parafian). Natomiast malaturę kościoła wykonała firma „Renowator” Daniela Mihilewicza, prace te w całości sfinansowali wierni. Wszystkie prace zostały wykonane staraniem ks. kan. Andrzeja Kucharczyka, proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Drobinie.
Odnowiony nagrobek rodu Kryskich znajduje się na północnej ścianie prezbiterium. Prawdopodobnie został tam przeniesiony z innego miejsca podczas odbudowy kościoła po 1775 r. Jest uproszczoną kopią późnorenesansowego nagrobka Wojciecha, Anny i Pawła Kryskich, powstałego pomiędzy rokiem 1572 a 1576 (lub około roku 1566) i przypisywanego Santi Gucciemu i jego warsztatowi; powstał w stylu manierystycznym. Aktualnie odnowiony, młodszy nagrobek, wykonany został w latach 1609-1613 z fundacji kasztelana sierpeckiego Wojciecha Kryskiego i przedstawia jego rodziców: wojewodę mazowieckiego Stanisława Kryskiego (fundatora starszego nagrobka), jego żonę Małgorzatę z Uchańskich oraz ich syna Piotra. Nagrobek reprezentuje tzw. szkołę gdańską, wzorowaną na Guccim.
