Navigare necesse est?

Osiem lat temu i dzisiaj też.

Czy aparat fotograficzny może być narzędziem ewangelizacyjnym? Takie pytanie postawiły mi pewne osoby, okoliczności i zdarzenia. Odpowiem, że może być i to bardzo… Obrazy utrwalone w Ewangeliach, to przecież nic innego jak tylko albumy fotograficzne wykonane przez świadków Jezusa z Nazaretu. Autorzy Ewangelii mieli „dobre oko”.
Mój Sony pracuje od wielu lat. Ile fotografii zrobił? Bardzo dużo! Mogę o nim napisać, że czyni życie ciekawszym, nie pozwala się nudzić, daje pasje, wnosi ożywienie i radość, integruje, wywołuje zazwyczaj mnóstwo uśmiechów na twarzach, zatrzymuje czas (czaso - wstrzymywacz), czyni ludzi młodszymi, pozwala patrzeć dalej i głębiej, wprowadza Pana Boga do Internetu (choć to przecież Bóg stworzył Internet), wyzwala dobro, zachwyca pięknem, zadziwia tajemnicą. Jest nieodłącznym towarzyszem moich podróży. Pomaga oswajać świat i czynić go lepszym: ewangelizuje…
Czas naszych wakacji, to czas ciężkiej pracy aparatów fotograficznych. Nie dawajcie im odpoczywać. Pozdrawiam wakacyjnie, życzę dobrych ujęć, wspaniałej perspektywy i mądrego tła. Do obejrzenia fotografie: parafialne i osobiste.

Navigare necesse est, vivere non est necesse?

10 wypowiedzi do “Navigare necesse est?”

  1. Komentarz numer 1 przez: rybka_sylwia

    Aparat fotograficzny narzędziem ewangelizacyjnym? Oczywiście, że tak! Tyle zdjęć;) Powybieram najlepsze i prześlę;D
    Uwieczniają to piękno, tą miłość międzyludzką:)

  2. Komentarz numer 2 przez: ćpaula

    jeśli mi ksiądz zafunduje cyfrówkę, to ja się z chęcią podzielę najpiękniejszymi wrażeniami z wakacji, z oazy, z sydney… niestety na brak jego cierpię od bardzo dawna. dobił mnie książę tą notką ;)

  3. Komentarz numer 3 przez: ktoś

    Bez fotografii moje życie było by na pewno mniej barwne. Po prostu lubię, ale nie lubię robić tego na siłę.
    Czy Pan Bóg stworzył internet? Moim zdaniem nie. Jeżeli chodzi o to pojęcie bez używania jakiejś przenośni.
    Żeglowanie jest konieczne, ale nie jest ważniejsze niż życie. Jest potrzebne po to by żyć. Bo na co martwemu żeglować, albo żeglując zabijać? Co prawda odpływając zawsze ryzykujemy. Cieszę, że niedługo odpłynę…

  4. Komentarz numer 4 przez: Krzysiek

    Dzisiejszy świat jest światem obrazu, dlatego aparat jest szalenie ważnym narzędziem ewangelizacyjnym ;) .
    Stworzony przez Pana Świat jest tak piękny, że trzeba go uwiecznić i pokazywać :) .

  5. Komentarz numer 5 przez: xxx

    Pozdrawiam, fotki Księdza są rewelacyjne! Mają duszę…

  6. Komentarz numer 6 przez: ?vera eikon?

    Navigare necesse est, vivere non est necesse?

    Długo nie mogłam rozgryźć, co właściwie Ksiądz ma na myśli, stawiając to pytanie w odniesieniu do notki o aparacie fotograficznym… ?Żeglowanie jest koniecznością, życie nie jest koniecznością?. Przyznam szczerze, że nadal szukam odpowiedzi.

    Te słowa kojarzą mi się z piosenką Alicji Majewskiej ?Odkryjemy miłość nieznaną?. Tam żeglowaniem jest poznawanie drugiego człowieka przez uczucie ? miłość. W pewnym sensie ?miłością? (pasją) Księdza jest fotografowanie i ? jak sam Ksiądz przyznał ? daje ono radość i czyni życie piękniejszym. Rozpatrując te słowa w odniesieniu do ww. piosenki nie potrafię jednak wytłumaczyć drugiej części pytania, dotyczącej życia. Chyba, że miałoby Księdzu chodzić o miłość do Boga. Spróbuję jednak sięgnąć do genezy owej łacińskiej sentencji.

    ?Navigare necesse est, vivere non est necesse? – te właśnie słowa wypowiedział Pompejusz, wskakując na statek mimo ryzyka burzy. Wtedy miały one prawdopodobnie wydźwięk: ?muszę wypłynąć natychmiast, nawet ryzykując życie?. Teraz trochę przypomina mi to słowa widniejące na ścianie naszej sali od religii. Słowa wypowiedziane przez Jezusa do Szymona ?Wypłyń na głębię [?], nie bój się? Łk 5, 4-11 (fragm.). Słowa z hymnu Lednicy z 2001r., które brzmią: ?Nie bój się, wypłyń na głębię, jest przy tobie Chrystus?. Z tej perspektywy łatwiej mi znaleźć odpowiedź na pytanie, czy żeglowanie jest ważniejsze od życia. Tu żeglowaniem jest miłość, ale miłość do Boga, wiara.

    Często boimy się tego, co nieznane, tego, co nie zawsze da się logicznie wytłumaczyć. Próbujemy sobie wszystko poukładać, nadać temu określony porządek. Wolimy unikać ryzyka i kierować się tym, co pewne, ?namacalne?. Tak było np. w przypadku Marty (więcej na Łk 10, 38-42), której Jezus odpowiedział: ?Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego?. Pan poucza również (jak już kiedyś cytowałam): ?Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie? (Łk 6,34). Zaufajmy Jezusowi, tak jak w modlitwie ks. Tomasza Kamińskiego ?Ty tylko mnie poprowadź?. Życie (te tutaj, na ziemi) jest ważne, ale przeminie, po nim nadejdzie życie wieczne. Od nas zależy, z kim chcemy przebyć nasze ziemskie wędrowanie. Jeśli zaufamy Bogu i razem z Nim wypłyniemy na głębię, życie samo nabierze sensu, samo się poukłada.

    A ja tak piszę i piszę, choć dalej nie wiem, czy idę myślami w dobrym kierunku. Zgubiłam po drodze aparat fotograficzny, więc pewnie coś pokręciłam. Podejrzewam, że nie chodzi Księdzu o żeglowanie takie wprost (na żaglówce), a nawet jeśli, to w tej kwestii nie mam zbyt dużo do powiedzenia ? jeszcze tego nie doświadczyłam. Na razie tylko tyle udało mi się napisać, nie wiem czy o to chodziło, ale na dzień dzisiejszy to tyle.

  7. Komentarz numer 7 przez: xcz

    Czego Was nauczyły podróże?Dla mnie ludzie są cudowni ale czasem psują atmosferę. Co robić, żeby było ok?

  8. Komentarz numer 8 przez: malgorzatkaka

    podróże … małe i duże… bliskie i dalekie … było ich wiele, ale mam nadzieję, ze to dopiero początek …
    tegoroczne wakacje to spełnienie marzen – posmakowac wody ze źródła w Nazarecie, oddychać powietrzem w Betlejem, usłyszeć szum targowiska w Jerozolimie i przeciskać się wąskimi uliczkami w czasie Drogi Krzyżowej. Posłuchać śpiewu pustyni i zadumać się nad wydarzeniami sprzed 2 tys lat. Ale też zanurzyć stopy w jeziorze Galilejskim i wygrzeć kości na plaży nad Morzem Martwym. To były piękne wakacje. Spełnione marzenie, które rodzi kolejne – żeby tam kiedyś powrócić :) Zyczę Wam takich marzeń. „Wędrówką życie jest człowieka …” ważne, zeby widzieć cel i do niego zmierzać :)

  9. Komentarz numer 9 przez: Anula

    Aparat fotograficzny moze byc bardzo dobrym narzedziem ewangelizacyjnym. Dziekuje ze mnie Ksiadz zarazil ta „mania” robienia zdjec majacych dusze.
    Co do podroz to w tym roku inaczej niz zwykle – ale tez cudownie. Opowiem o wszystkim jak wroce. :D
    ps. zdjecia tez beda dopiero jak wroce, troche cierpliwosci ;)
    pozdrawiam cieplo :D

  10. Komentarz numer 10 przez: Justysia91

    Kocham robić zdjęcia. Od kiedy pamiętam chciałam mieć aparat. Pierwsze moje pragnienie zrobienia fotki miałam w wieku ok 4 lat, bardzo żałowałam, tamtego dnia, że nie posiadałam aparatu, teraz ten obrazek mam w swoim sercu, pozostanie tam na zawsze, niby nic, bo falujące zboże na tle lazurowego nieba, ale miłością ro przyrody zapałałam. Po wielu latach mam, swoją cyfrówkę i mogę bez ograniczeń fotografować, to co kocham.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Dekretu ogólnego w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim wydanym przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 13 marca 2018 r. (dalej: Dekret) informuję, że:

  1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Diecezja Płocka z siedzibą przy ul. Tumskiej 3 w Płocku, reprezentowana przez Biskupa Płockiego;
  2. Inspektor ochrony danych w Diecezji Płockiej, tel. 24 262 26 40, e-mail: inspektor@diecezjaplocka.pl;
  3. Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą w celu zapewnienia bezpieczeństwa usług, celu informacyjnym oraz pomiarów statystycznych;
  4. Przetwarzanie danych jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności, gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem;
  5. Odbiorcą Pani/Pana danych osobowych jest Diecezja Płocka oraz Redaktor Strony.
  6. Pani/Pana dane osobowe nie będą przekazywane do publicznej kościelnej osoby prawnej mającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  7. Pani/Pana dane osobowe z uwagi na nasz uzasadniony interes będziemy przetwarzać do czasu ewentualnego zgłoszenia przez Pana/Panią skutecznego sprzeciwu;
  8. Posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści swoich danych oraz prawo ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania zgodnie z Dekretem;
  9. Ma Pani/Pan prawo wniesienia skargi do Kościelnego Inspektora Ochrony Danych (adres: Skwer kard. Stefana Wyszyńskiego 6, 01-015 Warszawa, e-mail: kiod@episkopat.pl), gdy uzna Pani/Pan, iż przetwarzanie danych osobowych Pani/Pana dotyczących narusza przepisy Dekretu;
  10. Przetwarzanie odbywa się w sposób zautomatyzowany, ale dane nie będą profilowane.

 


Opuść stronę