Blogi

Nie wyobrażam sobie Wielkiego Postu w Płocku bez Festiwalu Muzyki Jednogłosowej. To wydarzenie jest jak preludium przed tym, co będziemy przeżywać około 10 dni później – przed Triduum Paschalnym.

Pod koniec lat osiemdziesiątych miałem okazję wyjechać na stałe do Kanady... przez Ateny.

Uwielbiam siadać na schodkach betonowego bulwaru Wisły, tak niemalże pod mostem i wpatrywać się w drugi brzeg... Myślę jaką wizję i odwagę mieli budowniczy, by w 1938 roku spiąć oba brzegi Płocka, by zbudować most pod górę z Radziwia na szczyt Tumskiego wzgórza...

Zaczęło się banalnie. Studentka poprosiła o zwolnienie z wykładu, ponieważ chciała pomóc księdzu w prowadzeniu rekolekcji dla młodzieży. Młody ksiądz pochodzi z Radomia, tak jak ona, prowadzi rekolekcje w Warszawie. Ponieważ z jego radomskiej grupy oazowej studiuje tu kilka osób, więc poprosił ich o pomoc. Oczywiście, zwolniłem studentkę, prosząc przy okazji, aby przyniosła mi plan tych rekolekcji. Oto on:

W zeszłym tygodniu A. Michnik powtórzył w wywiadzie dla Gazety Wyborczej (19.III.2014) wiele tez na temat Kościoła. Dodał też nowe. Docenia między innymi, że Kościół pomaga biednym, że co niedzielę mówi zwykłym Polakom, co jest dobre, a co złe. Kościół zmienił się po 1989 r. ma teraz poczucie zagrożenia, więc chowa się za podwójną gardę.

Ten występ z pewnością jest już w annałach historii muzyki. Urszulanka Cristina, rodem z Sycylii, ogniokrwista zakonnica, wprawiła w osłupienie najpierw jurorów w Voice of Italy, a potem resztę świata.

Rok Wolności w Płocku, Msza św. za Ojczyznę na płockiej „Stanisławówce”. Potem w ciepły wieczór wszyscy wychodzą przed pomnik bł. ks. Jerzego Popiełuszki, światła skierowane na pomnik, stoją poczty sztandarowe, płocczanie, VIP-y. Na zakończenie uroczystości wszyscy śpiewają hymn – bite cztery zwrotki.

W lutym cały świat podziwiał Olimpiadę w Soczi. Igrzyska się skończyły, ale o Rosji nadal jest głośno, teraz cały świat patrzy z niedowierzaniem na postępowanie Władimira Putina. Były pułkownik KGB podpisał na Kremlu traktat o przyjęciu Krymu i Sewastopola do Rosji i zapewnia, że nie chce rozbioru Ukrainy, ale ja mu nie wierzę.

Wielki Post już na dobre jest z nami, także na radiowej antenie! Były już pierwsze postne audycje, były pierwsze transmisje z dróg krzyżowych, z ciechanowskiej fary i gorzkich żali z płockiej katedry, postne audycje i wywiady... Wynika z nich wszystkich niezbicie, że post kojarzy się wciąż i niezmiennie, by nie powiedzieć, że niemal obsesyjnie z umartwieniem, z odmawianiem sobie czegoś….

Codzienne doniesienia z Sewastopola, Brukseli, Moskwy i Waszyngtonu przypominają, wypisz, wymaluj, zdarzenia sprzed drugiej wojny światowej, o których uczono nas na historii. Ile razy zastanawiałem się nad reakcjami zwykłych ludzi, którzy żyli w Polsce i w Europie w 1939 r. Z wielką ciekawością, a może i wyrzutem, oglądałem stare zdjęcia z życia zwyczajnych ludzi w przedwojennym lipcu sierpniu. Plażowicze się opalali, rolnicy kosili zboże, młodzi korzystali z wakacji.

Kilka dni temu Opatrzność podsunęła mi do lektury kwartalnik „Pastores” wydawany przez diecezję pelplińską. W nim jako drugi, po artykule o tym, jak powinna wyglądać współpraca księży z kobietami, poddałam skrupulatnej wiwisekcji czytelniczej artykuł o średniowiecznej świętej - Hildegardzie z Bingen.