We wczesnym średniowiecze w Strzygach był gród, co sugeruje, że wcześnie powstała tu także parafia. Pierwsza wzmianka o istnieniu kościoła parafialnego pochodzi z 1431 r., znajduje się we fragmencie spisu poborowego dla powiatu rypińskiego. Na marmurowej płycie posadzki pod amboną napis: Ecclesia Strigensis aedificata Anno 1162. Reparata cum omni Anno 1757 per M.G.
Kościół był przebudowany w 1620 r., gdy dobudowano kaplicę i kruchtę od strony północnej, a także nadbudowano wieżę. W XVII w. posiadał 3 ołtarze; w głównym znajdował się obraz Wniebowzięcia NMP, a w bocznych obrazy: Ukrzyżowania i św. Mikołaja. Z lewej strony ołtarza głównego mieściła się boczna kaplica. Kaplica grobowa rodziny Małkiewiczów na cmentarzu parafialnym w Strzygach. W 1694 r. zakrystia i przedsionek po obu stronach świątyni były sklepione i miały kształt bocznych kaplic. Na frontonie wznosiła się wysoka wieża z dwoma dzwonami. Chór zbudowano w 1773 r. Kolejne prace prowadzono w 1757 r., a następnie w 1908 r., gdy proboszczem był ks. Wincenty Kiński, z którego polecenia w 1910 r. Szredzki wykonał malaturę, podobną do realizacji Władysława Drapiewskiego z płockiej katedry. W latach 1955-1959 kościół został powiększony o prezbiterium według projektu architektów Aleksandry i Ryszarda Pawłowskich. Odnaleziono wówczas ślady dawnego, niezachowane prezbiterium. W 1961 r. nową polichromię wykonał Józef Warzyński. Kościół jest gotycki, przebudowany w duchu późnego renesansu, orientowany, murowany z kamienia polnego i cegły, otynkowany z wyjątkiem wieży. Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym. W zwieńczeniu nawy wieżyczka na sygnaturkę z 1908 r. Kościół otoczony jest murem z bramkami z ok. 1620 r., w narożniku cmentarza kościelnego murowana kostnica z 1764 r.
Obecny ołtarz główny późnobarokowy pochodzi z XVIII w.; obraz przedstawiające koronację Matki Bożej, w zwieńczeniu obraz św. Stanisława, biskupa. Z II połowy XVIII w. pochodzą: dwa ołtarze boczne (z figurami Maryi i Serca Jezusowego oraz obrazami św. Walentego i św. Antoniego), chrzcielnica, krucyfiks, feretron, dwa zespoły ławek, monstrancja i kadzielnica. W 1694 r. wzmiankowany jest słynący łaskami obraz Przemienienia Pańskiego z II połowy XVII w., obecnie eksponowany na ścianie świątyni. Organy 9-głosowe w 1896 r. wybudował Dominik Biernacki z Dobrzynia nad Wisłą. W latach 70. XX w. wykonano nowy instrument.
W czasie II wojny światowej, po usunięciu ks. proboszcza Aleksandra Nieporęckiego i rozstrzelaniu w Michałkach ks. Stanisława Przybyłowskiego, kościół był zamknięty.
Proboszczowie parafii Strzygi: ks. Zdzisław Bartosik i następnie ks. Jarosław Maciej Jastrzębski, w latach 2013-2018, przeprowadzili wraz z parafianami liczne prace renowacyjne w kościele. Została doprowadzona kanalizacja wodna do kościoła oraz odnowiona jego elewacja. Pobudowano też nową drogę procesyjną i odrestaurowano parkan przykościelny. Wewnątrz świątyni odnowiono ołtarz boczny. Nastąpił też generalny remont plebanii i sali spotkań w domu parafialnym.
Prawdopodobnie od XIV w. na terenie obecnej parafii Strzygi istniała parafia Kłośno (dziś: Kłuśno). Pierwsze informacje o niej pochodzą z XVI w., a opis kościoła parafialnego zachował się dopiero z 1623 r. Ówczesna murowana świątynia pw. św. Marcina nie była konsekrowana. Do parafii należały następujące miejscowości: Drześno, Kłośno, Kretki, Michałki i Sinino. W 1694 r. nie istniały już wymienione wsie (być może zniszczone podczas wojen szwedzkich), a w Kłośnie zachowało się zaledwie 6 domów i 23 mieszkańców, wizytator zalecił więc przyłączenie Kłośna do parafii Strzygi. Zachował się natomiast kościół, zbudowany zapewne pod koniec XVI w., który jednak był już bardzo zniszczony. Akta informują, że w 1739 r. pozostały po nim tylko ruiny.
Proboszcz