Biskup pomocniczy Mirosław Milewski

Sto lat temu, w 1917 r., rozpoczęto tworzenie wielkiego dzieła militarnego, które szybko nazwano „Błękitną Armią”. W czasie Wielkiej Wojny, jak wówczas nazywano I wojnę światową, we Francji zaczęto zbierać polskich jeńców wojennych w wielkiej liczbie ok. 100.000 żołnierzy. W magazynach znaleziono dla nich stare, choć piękne błękitne mundury, od których wzięła nazwę cała Błękitna Armia. Na jej czele stanął pracowity, wykształcony, wybitny oficer – Józef Haller. Niebawem wojna się zakończyła i żołnierze – nie bez przeszkód – wrócili do Polski przez terytorium przegranych w tej walce Niemiec. I to właśnie ta wielka grupa żołnierzy, wcielona do Wojska Polskiego, odegrała decydującą rolę w procesie walki o całość dopiero co narodzonej w 1918 r. Rzeczypospolitej. W 1920 r., w bitwach na przedpolach Warszawy i wielu miejscowości Północnego Mazowsza, a potem także w obronie Lwowa, walczyli młodzi żołnierze, hallerczycy, których pamięć potem niestety została zamazana, a zupełnie wyparta w czasie rządów obcych i wrogich Polsce komunistów. Dziś z uznaniem i czcią wspominamy tych żołnierzy, w dniu święta Wojska Polskiego, od dwudziestu pięciu lat (od 1992 r.) obchodzonego właśnie 15 sierpnia, kiedy miało miejsce zwycięstwo nad bolszewikami w 1920 r., które historia nazwała jedną z najważniejszych bitew w dziejach świata i „Cudem nad Wisłą”. czytaj więcej

Drodzy moi, piękne jest to, że tutejszy lud Boży od wieków czci św. Idziego, doceniając jego rolę w panteonie świętych. Każda kolejna świątynia w tej parafii nosiła wezwanie św. Idziego, a w ołtarzu głównym nie na próżno stoi Figura waszego świętego Patrona. Od 2014 roku wasza parafia szczyci się posiadaniem autentycznych relikwii Świętego, a kościół parafialny jest jego sanktuarium.  czytaj więcej

Są święci, którzy stali się symbolem własnego czasu. Są święci, którzy świętością wypełnili jakąś przestrzeń życia. Do takich osób należy z pewnością św. Brat Albert. Od jego śmierci minęło sto lat, ale znak, jaki zostawił nam swoim życiem nie stracił swojej aktualności. Wielki Polak, wspaniały patriota, który na szali wolności Ojczyzny położył swoje życie. W wieku zaledwie 18 lat, walcząc w Powstaniu Styczniowym stracił nogę, później musiał opuścić tereny Polski w obawie przed represjami. Wrócił do ojczyzny mając prawie 30 lat, jako wykształcony i dobrze zapowiadający się artysta malarz. Często sięgał po motywy religijne. Jego bodaj najsłynniejszy obraz to Ecce Homo – przedstawiający umęczonego Chrystusa w chwili, gdy Piłat pokazuje go rozkrzyczanemu tłumowi wypowiadając słowa: „Oto człowiek”.  czytaj więcej

„Okres jubileuszowy (…) nakłania człowieka do nawrócenia i pokuty, które są początkiem i drogą jego odnowy oraz warunkiem odzyskania (…) przyjaźni Boga, Jego łaski i życia nadprzyrodzonego (…)” – witam was serdecznie słowami św. Jana Pawła II, pochodzącymi z bulli ogłaszającej Wielki Jubileusz roku 2000. I wy drodzy obchodzicie dziś swój imponujący jubileusz 500 lecia kościoła parafialnego. Historia waszej parafii i świątyni parafialnej jest piękna i bogata. Najpierw w XIII wieku powstał gród Dzierzgowo - siedziba rodu Boleściów herbu Jastrzębiec (później przemianowanych na Dzierzgowskich), a już około 100 lat później, prawdopodobnie w roku 1388, erygowano w nim parafię. Wprawdzie nie zachował się żaden akt, który by to potwierdzał, ale wówczas biskup płocki Ścibór z Radzymina zatwierdził uposażenie dla parafii dzierzgowskiej. Nie wiemy, niestety, jak wyglądała pierwsza świątynia parafialna. Obecna ma już swoją 5 wiekową historię. Wzniesiono ją po 1516 roku pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Zasadniczo ta XVI-wieczna świątynia, z różnymi zmianami, przetrwała do dziś, a w jej ołtarzu głównym cały czas znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Badacze historii zwrócili uwagę na pewien charakterystyczny rys dzierzgowskiej wspólnoty parafialnej: otóż począwszy od połowy XVII wieku na terenie parafii istniały bractwa religijne, które skupiały wiernych z różnych stanów. Były to bractwa: św. Anny, Szkaplerza Świętego i Miłosierdzia. Jego członkowie zajmowali się świadczeniem pomocy osobom chorym, w podeszłym wieku i samotnym. Służył im do tego tzw. szpital, który był domem opieki parafialnej. Bractwa i związany z nimi „szpital” przetrwały do połowy XIX wieku. Poza tym interesujący jest fakt, że parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Dzierzgowie przez kilkaset lat miała bardzo dbających o nią patronów, którzy sprawowali nad nią nadzór, a także mieli prawo przedstawiać biskupowi swego kandydata na proboszcza. W Dzierzgowie przez kilkaset owymi patronami kościoła byli wspomniani już Dzierzgowscy. Z tej rodziny pochodzi między innymi prymas Mikołaj Dzierzgowski (XVI w.) sprawujący swój urząd zwierzchnika Kościoła w Polsce w trudnych czasach rozwoju protestantyzmu. Ulica, przy której znajduje się parafia, nazwana zresztą została jego nazwiskiem. czytaj więcej

Kochani kandydaci do święceń diakonatu!Do dzisiejszego dnia wiodła was długa droga. Przed kilkoma laty odpowiedzieliście na zaproszenie Jezusa – wstąpiliście do seminarium. Rozpoczął się czas rozeznawania powołania, czas z pewnością pełen rozterek i pytań, czas modlitwy, nauki, rozmów i spowiedzi, intensywnej pracy nad sobą, spotkań z ludźmi, a ostatnio czas przygotowań do głoszenia słowa Bożego i sprawowania sakramentów. Jestem pewien, że wiele razy zadawaliście Panu Bogu pytanie: „Czy to na pewno ta droga? Czy Ty, Panie, wzywasz mnie do kapłaństwa?” Myślę, że usłyszeliście w głębi serca odpowiedź Jezusa – dlatego tutaj dzisiaj jesteście. Dziś kończy się czas zadawania pytań. Dziś Kościół potwierdza, że Wasze powołanie jest autentyczne, prawdziwe, że nie jest Waszym osobistym pomysłem na życie, lecz wyborem Boga.  czytaj więcej

„Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym (…)” (1 P 2,9). To dla mnie wielka radość, że mogę modlić się z Wami w dniu odpustu parafialnego, w Waszej prastarej, mającej wielowiekowe tradycje parafii.  czytaj więcej

Cieszę się, że spotykamy się dziś w tej pięknej architektonicznie, zabytkowej świątyni, na terenie malowniczego skansenu, w najważniejszym w Kościele okresie - okresie wielkanocnym. Wciąż przecież żywe są w naszej pamięci obrazy Triduum Paschalnego sprzed tygodnia, wciąż przeżywamy radość wielkanocnego poranka, wciąż raduje nas spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem, który „po swojej męce dał Apostołom wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym” (Dz 1,3). czytaj więcej

„Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo łaska Jego trwa na wieki” (Ps 118). Cieszę się bardzo, że mogę być razem ze wspólnotą parafii Miłosierdzia Bożego w Gostyninie w dniu, w którym świętuje ona jubileusz 20-lecia istnienia. W dodatku obchodzi go w Święto Miłosierdzia Bożego, ustanowione 17 lat temu przez św. Jana Pawła II. W naszej Ojczyźnie święto to ma wymiar wyjątkowy, związany z tak bardzo bliska nam polską świętą – siostrą Faustyną Kowalską, która niemal po sąsiedzku, w pobliskim Płocku, po raz pierwszy ujrzała Jezusa Miłosiernego w słynnym dziś na całym świecie obrazie „Jezu, ufam Tobie!”. Kult Bożego Miłosierdzia, zapoczątkowany przez św. Faustynę, przez lata dojrzał, pogłębił się i przynosi zbawienne owoce.   czytaj więcej

.„Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, która koi ludzkie umysły i serca, i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia i godności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia. Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy. (…) W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście!”–te pamiętne i wzruszające słowa wypowiedziałśw. Jan Paweł II w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach w czasie swojej ostatniej pielgrzymki do Polski w 2002 roku. Te słowa brzmią, jak słowa dobrze znającego życie mędrca, który dzieli się swoim doświadczeniem. Tak w istocie było. Św. Jan Paweł II zostawił przesłanie o Bożym Miłosierdziu jak testament.  czytaj więcej

Kochani bracia i siostry! Celebrujemy największe święto w całym roku liturgicznym – uroczystość świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Nasz Pan, Chrystus, zmartwychwstał! Dlatego „weselą się, zastępy Aniołów w niebie! Weselą się, słudzy Boga! Brzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy tak wielki Król odniósł zwycięstwo! Raduje się, ziemia, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, bo stała się wolna od mroku, co świat okrywał! I radujemy się my wszyscy. A „nasza świątynia(nasza katedra),brzmi potężnym śpiewem całego ludu!” czytaj więcej

Sprawowana przez nas liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna najbardziej intensywny czas w całym roku liturgicznym, Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Chrystusa. Kolejny raz w naszym życiu idziemy z Apostołami na wieczerzę paschalną do Wieczernika, a potem na modlitwę do Ogrodu Oliwnego. Kolejny raz zobaczymy pocałunek Judasza i usłyszymy pianie koguta po zaparciu Piotra. Pójdziemy z daleka na Kalwarię, mijając Weronikę, Matkę i Szymona, płaczące niewiasty i setnika, który przebije bok Pana. W sobotę będziemy szukać Grobu Pana, w nocy zobaczymy śpiące straże, a w niedzielny poranek niewiasty znowu przyjdą do grobu i zapytamy Marię Magdalenę, „co w drodze widziała” (por. Sekwencja).  czytaj więcej

Wielu z Was, przyjeżdżając dziś do Płocka, zabrało zapewne ze sobą telefon albo aparat fotograficzny. Na pewno będziecie chcieli zrobić kilka zdjęć, podzielić się nimi ze znajomymi na Facebooku albo wysłać je rodzicom, żeby widzieli, że jest Wam tutaj dobrze. Nie tylko dziś, ale i wiele razy w codzienności utrwalacie w ten sposób jakieś wydarzenia, bo warto zachować chwilę, by wrócić do niej. Wielu z Was sfotografuje dziś te piękne palmy, które są także znakiem Waszej kreatywności i pamięci o ważnych dniach Wielkiego Tygodnia, który rozpoczynamy.  czytaj więcej

W imię Boże zebraliśmy się na dorocznej pielgrzymce maturzystów, w sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej, na Jasnej Górze. Przybyliście z różnych stron naszej diecezji, z miast i wiosek Mazowsza. Ta pielgrzymka ma być dla was umocnieniem przed egzaminem dojrzałości. Ten swoisty duchowy przystanek przed maturą, to dobra okazja, byście popatrzyli także na wasze dotychczasowe życie, jak również skierowali wzrok ku przyszłości i szukali odpowiedzi na ważne pytanie – kim chcę być?   czytaj więcej

Cieszę się, że mogę spotkać się z Wami w bardzo ważnym momencie Waszego życia. W tym czasie, kiedy intensywnie przygotowujecie się do egzaminu maturalnego, zastanawiacie się nad wyborem studiów i po prostu planujecie jak poprowadzić dalej swoje życie. Przed wami nowe perspektywy, wielkie nadzieje i plany.  czytaj więcej

„Niech uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny” (1 Kor 4,12). Usłyszeliśmy te słowa w drugim czytaniu. I to pawłowe polecenie, by szafarz Bożych tajemnic był wierny zainspirowało mnie, by dziś podzielić się z Wami „garścią” refleksji właśnie o wierności.  czytaj więcej