Biskup pomocniczy Mirosław Milewski

1. «Dziś (...) w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie» (Łk 2, 11). czytaj więcej

Dziękuję za możliwość wspólnej modlitwy w świątyni pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego, gdy wciąż mamy przed oczami wydarzenia Roku Miłosierdzia. Podczas tej liturgii chcemy przecież raz jeszcze wyrazić za niego Bogu swoją wdzięczność. Co też istotne, zgromadziliśmy się w kościele, w którym znajdują się dwie pamiątki po papieżu Polaku, dzięki któremu co roku obchodzimy Święto Bożego Miłosierdzia. W tym miejscu możemy oglądać kamień węgielny przez niego poświęcony i obraz Jezusa Miłosiernego, który był wkomponowany w ołtarz papieski. To obok niego właśnie stanął kilka miesięcy temu, w kwietniu tego roku, jasnogórski obraz Maryi – Matki Miłosierdzia, która nawiedzała parafie diecezji płockiej. Jesteśmy wreszcie w Kościele stacyjnym, świątyni jubileuszowej z bramą miłosierdzia. Kto przekroczył jej gościnne progi, mógł dostąpić od Boga odpustu zupełnego za grzechy.  czytaj więcej

„Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie. Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki”(Mt 3,1-2). Dziś, w Drugą Niedzielę Adwentu uczestniczymy w obrzędzie kandydatury. To dla naswszystkich, dla seminarium i diecezji, wielka łaska od Jezusa Dobrego Pasterza, że wybrał i wskazałludzi do służby i szczególnej bliskości.

„Błogosławiona jesteś, Dziewico Maryjo, przez Boga Najwyższego, więcej niż wszystkie niewiasty na ziemi; tak bowiem wsławił Twe imię, że Twoja chwała nie zejdzie z ust ludzkich (Jdt 13,18.19). Kościół powszechny w dniu dzisiejszym wspomina Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. Według tradycji Maryja, będąc małą dziewczynką, została zaprowadzona do świątyni jerozolimskiej i przy niej się wychowała, aż do osiągnięcia wieku zamążpójścia. W ikonografii, w sztuce, scena ofiarowania Najświętszej Maryi Panny najczęściej ukazuje Maryję jako kilkuletnią dziewczynkę idącą po schodach do świątyni, by tam ofiarować się Bogu. „Maryja jawi się (…) jako świątynia, w której Bóg umieścił swe zbawienie i jako służebnica, która jest całkowicie poświęcona Panu” (Jan Paweł II, Rozważanie na Anioł Pański 21 listopada 1999 r.).  czytaj więcej

„Misericordia et mísera” („Miłosierdzie i nieszczęśliwa”) – taki tytuł ma list apostolski na zakończenie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia, podpisany dziś przez Papieża Franciszka po zamknięciu Drzwi Świętych – Bramy Miłosierdzia w Bazylice św. Piotra w Rzymie, który będzie ogłoszony jutro, w południe, w Watykanie. „Miłosierdzie i nieszczęśliwa”… Choć nie znamy jeszcze treści dokumentu, to możemy się domyślać, że tytułowe słowa pochodzą od św. Augustyna, komentującego Janowe opowiadanie o kobiecie cudzołożnej (por. 8, 1-11). Święty Doktor Kościoła pisał: „Pozostała cudzołożnica i Pan, pozostała zraniona i lekarz, pozostała wielka nieszczęśnica i wielkie miłosierdzie” (Enarrationes in Psalmos 50, 8). Na innym miejscu Augustyn, nazywany Doktorem Łaski, doda: „Pozostał On sam i ona sama, Stwórca i stworzenie, nieszczęśliwa i miłosierdzie, pozostała ona, świadoma swego przestępstwa i On, który jej odpuszczał grzech” (Sermones 16/A, 5). czytaj więcej

Mija dekada, odkąd patronem szkoły w Baboszewie została Armia Krajowa. Uczycie się o niej na lekcjach historii, ale też przy okazji szkolnych rocznic czy uroczystości. Bo to w Waszych stronach właśnie, na tym terenie, tu, gdzie mieszkacie, żyjecie, uczycie się, pracujecie, w pobliskich Pieńkach Rzewińskich, w październiku 1943 roku doszło do jedynego na Mazowszu Północnym zrzutu broni. Dokonano go z angielskiego samolotu, który pilotowała polska załoga. Broń tę, już na ziemi, odbierali żołnierze Armii Krajowej obwodu płońskiego, z Sarbiewa i Strożęcina. Zrzut w tym miejscu nie był przypadkowy – tu aktywnie działała Armia Krajowa. Społeczność miejscowa upamiętniła to niezwykle ważne wydarzenie, umieszczając na budynku świątyni parafialnej tablicę pamiątkową, ufundowaną przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej obwód Płońsk z siedzibą w Baboszewie oraz Społeczeństwo Ziemi Płońskiej. Społeczność parafii i gminy Baboszewo pamięta o swoich bohaterach - każdego roku organizujecie uroczystości z udziałem zasłużonych dla Ojczyzny gości, między innymi potomków bohaterów zrzutu z 1943 roku czy członków Światowego Związku Armii Krajowej.  czytaj więcej

Zbliżamy się do 98 rocznicy odzyskania niepoidległości przez naszą umiłowaną Ojczyznę. Po 123 latach niewoli zaistniała na mapach świata. Odzyskała suwerenność. Z miłości do naszej Ojczyzny spotykamy się także dziś w świątyni parafialnej w Kroczewie, na wspólnej modlitwie, by dziękować za niepodległość.  czytaj więcej

W 2002 roku ukazał się film Tomasza Bagińskiego „Katedra”. To film krótkometrażowy, trwający zaledwie 7 minut. Akcja rozgrywa się na jakiejś planecie pozbawionej nieba i atmosfery, w terenie pustynnym, wypalonym słońcem. Wędrowiec przemierzający ten spustoszony świat staje przed okazałym budynkiem – katedrą. Otwierają się drzwi, wchodzi do wnętrza i zaczyna iść przez środek budowli. Gdy na filary padają snopy światła zauważamy, że katedra zbudowana jest jakby ze splecionych pnączy, strzelających wysoko filarów zwieńczonych gotyckimi, ostrymi łukami. W filarach zatopione są ludzkie twarze, pełne pokoju i skupienia, które z delikatnym uśmiechem śledzą przesuwającego się pielgrzyma. Gdy dochodzi do końca głównej nawy okazuje się, że katedra jest niedokończona, że urywa się i czeka na kolejne przęsło. Nagle dzieje się coś dziwnego. Z ziemi wyrastają pnącza, które oplatają pielgrzyma, z jego ciała strzelają liny, które wynoszą go w górę i wplatają w istniejącą już część katedry. Zapada spokój. Katedra „urosła” o kolejną część. Ale wciąż pozostaje niedokończona… czytaj więcej

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Bardzo się cieszę, że dziś jestem w Bieżuniu, w waszej parafii, że mogę uczestniczyć w tym ważnym, historycznym wydarzeniu, jakim jest wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła. Dziękuję serdecznie ks. proboszczowi Tomaszowi za zaproszenie i życzliwie przyjęcie. Pozdrawiam wszystkich zebranych wokół ołtarza kapłanów, którzy modlą się z nami w tym szczególnym momencie, na tej świątecznej liturgii. Pozdrawiam z serca drogich parafian Bieżuńskich; wszystkich czcicieli św. Jana Pawła II.   czytaj więcej

Obchody jubileuszu 25-lecia Waszego samorządu postanowiłyście zainaugurować Mszą św. w bazylice katedralnej. Taka była Wasza wola: bo Wy widzicie te obrazki Matki Bożej, Jezusa Miłosiernego, świętych i błogosławionych, skwapliwie umieszczane u wezgłowia łóżek chorych. Widzicie różańce w ich dłoniach. Dobrze wiecie, że dla Waszych chorych Bóg jest ważny, Matka Boża jest ważna i modlitwa jest ważna.   czytaj więcej

W zakończeniu Listu do Kolosan św. Paweł mówi o „Łukaszu, umiłowanym lekarzu”, natomiast w krótkim piśmie Pawłowym do Filemona jest on określony jako współpracownik apostoła, który wyznaje – co przed chwilą słyszeliśmy we fragmencie Drugiego Listu do Tymoteusza – że ma u swego boku tylko Łukasza jako wiernego przyjaciela. Jestem przekonany, że te dwa Łukaszowe rysy: miłość do powołania lekarskiego i przyjaźń to szczególne drogowskazy dla nas, zgromadzonych w tym ciechanowskim szpitalu, by świętować wspólnie dzień Służby Zdrowia. Pozwólcie, że na ich podstawie skieruję do Was kilka myśli. czytaj więcej

Zgromadziliśmy się w kaplicy szpitala na Winiarach, której patronuje św. Ojciec Pio, aby modlić się wspólnie w intencji wszystkich pracowników Służby Zdrowia w dniu święta patronalnego, a także ich podopiecznych. Są w tym gronie kapelani szpitali, hospicjów, domów pomocy społecznej czy kapłani związani z duszpasterstwem Służby Zdrowia. Jest z nami pan dyrektor płockiej placówki oraz przedstawiciele innych ośrodków zajmujących się leczeniem, są pielęgniarki, są lekarze, a wreszcie ci, którym oni wszyscy służą – osoby chore, potrzebujące leczenia, opieki medycznej, ale też opieki duchowej. Wszystkich Was, moi drodzy, serdecznie pozdrawiam i cieszę się z tego spotkania oraz wspólnej modlitwy.  czytaj więcej

Pół wieku temu kolejny kościół parafialny w Gąbinie – mieście położonym jak Rzym na kilku wzgórzach, zbudowano właśnie w tym miejscu – na niewielkim, ale jednak wzgórzu: żeby dobrze było go widać go z daleka, żeby łatwo było do niego trafić, żeby był jak „miasto na górze”. Bo świątynia parafialna, to jest swego rodzaju miasto na górze – miasto Boga, miejsce Jego przebywania, miejsce adoracji Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, miejsce poza czasem i przestrzenią,  prowadzące do wieczności. Na szczycie góry stał przecież biblijny Mojżesz, i trzymał ręce wzniesione wysoko do góry, a wtedy Amalekici nie mieli szans w walce z Izraelitami (Wj,17,8-13). Bo stanie na górze daje moc i siłę, i sprawia, że rzeczy po ludzku niemożliwe stają się realne, rzeczywiste.  czytaj więcej

Na początku chciałbym serdecznie podziękować za zaproszenie do Waszego Miasta i Waszej Parafii na wspólne obchody, tak ważnej dla naszej ojczyzny, rocznicy 1050 – lecia chrztu Polski. Cieszę się, że możemy wspólnie dziękować Bogu za to wydarzenie sprzed wielu lat…

Znamy dobrze tę chwalebną przeszłość.Książe Mieszko I przyjął bowiem chrzest w Wielką Sobotę 14 kwietnia 966 roku. Choć od tego pamiętnego dnia upłynęło 1050 lat, wciąż jest to najważniejszy dzień w całej historii naszego narodu. Nie BYŁ, lecz JEST, ponieważ właśnie wtedy określona została przyszłość naszej polskiej ziemi.Przez chrzest w progi domów naszych przodków weszło chrześcijaństwo, które do dziś kształtuje obraz naszej ojczyzny.

Do Polski przybyli misjonarze przynosząc ze sobą dorobek kultury europejskiej. Zostaliśmy włączeni w orbitę intelektualnej tradycji filozofii greckiej, prawnej kultury rzymskiej i religijnej tradycji judeochrześcijańskiej. Dzięki łacinie stanęły otworem wrota do nauki, do europejskiego dziedzictwa intelektualnego. 

W Godzinie Miłosierdzia, w godzinie śmierci Pana Jezusa, o trzeciej po południu, rozpoczęliśmy Mszę świętą. To wielka łaska dla nas. Stajemy pod krzyżem Chrystusa, by dla zasług Jego męki błagać o miłosierdzie dla siebie i świata. Celebrujemy ją z sercem skruszonym, ale też pełnym wdzięczności. Celebrujemy ją jednocześnie z wielkim wzruszeniem i uwielbieniem Boga „za wielkie rzeczy, które nam uczynił”.Jesteśmy tu we wspólnocie ludzi sobie bardzo bliskich poprzez wiarę i jednocześnie łączące nas więzi duchowej przyjaźni i braterstwa sakramentalnego.  czytaj więcej