Bp Piotr Libera w homilii przybliżył historię 10-letniej parafii, której świątynią parafialną jest tzw. „kościół szkolny” – pomnik wiary i chrześcijańskiej kultury Mazowsza, konsekrowany w 1718 roku przez bp. Ludwika Załuskiego, jako integralna część jednego kolegium jezuickiego. Jego absolwentami były setki polskich, mazowieckich szlachciców i mieszczan, wychowywanych do wiary i obowiązków wobec Boga i Ojczyzny. Po jezuitach do Pułtuska przyszli benedyktyni.
- Wasza świątynia jest niemym, ale wiele mówiącym świadkiem tego, że moc Bożego ducha w człowieku, wszczepienie w Chrystusa i wierność Maryi Królowej Korony Polskiej, dawały pułtuskim przodkom moc trwania i przetrwania pośród tylu wojen, rozbiorów, kasat, zaraz i pożarów. Również naszemu pokoleniu da ono moc pokonania tego zła, które uwolnione przez jakieś szatańskie siły zdaje się, zdawało się zwyciężać, ale nie zwycięży, jak obiecał Pan Zmartwychwstały św. Piotrowi, którego postawił na straży swojej Winnicy – głosił hierarcha.
Zaznaczył, że Chrystus mówiąc że jest Dobrym Pasterzem, a wszyscy są jego owcami, mówiąc także, że jest Winnym Krzewem, a wszyscy - jego latoroślami, naucza, że w Kościele nie liczą się statystyki, nie liczą się przepowiednie „zwiastunów nieszczęścia” czy ich „antykościelnych suflerów”, lecz wszczepienie w Chrystusa – Winny Krzew, życie w Nim i z Nim, przyjmowanie Jego słowa, które nie przeminie, i Najświętszego Ciała, naśladowanie Go w codzienności i składanie „czytelnego świadectwa”.
Bp Libera powiedział, że taki Kościół nie musi tęsknić za demokracją, nie musi bać się statystyk. Takiemu Kościołowi nie potrzeba wielkich reform, ale więcej świętości, zwłaszcza jego sług, więcej głębokiej liturgii, więcej modlitwy, więcej milczenia, zdecydowanie więcej adoracji i kontemplacji, więcej solidarności z ubogimi, więcej świadomości misji. Potrzeba Kościołowi mniej podkreślania różnic ze światem, z innymi wyznaniami, religiami, a więcej szukania tego, co łączy.
- Kościołowi bardzo potrzebna jest zdrowa, piękna parafia. Kościół ostateczne zakorzenienie znajduje w parafii. Jest ona zdrowa, gdy staje się „wspólnotą wspólnot”; gdy staje się „rodziną rodzin”, nie przestając być też ważną przystanią dla osób samotnych. To w rodzinie realizuje się na pierwszym miejscu powołanie człowieka świeckiego do świętości. To w niej cieszymy się „z niespodziewanych wybuchów piękna i dobra” w dzieciach, z odkrywania najbardziej ukrytych potencjalności męża, syna czy córki. To rodzina staje się miejscem „okazywania uczuć i konkretnych gestów wrażliwości” drugiej osobie – zaznaczył biskup płocki.
W jubileuszowej Mszy św. uczestniczyli przedstawiciele duchowieństwa z Pułtuska, a także burmistrz Pułtuska Wojciech Gregorczyk. Rys historyczny jubileuszowej parafii przedstawił prof. Radosław Lolo.
Parafia św. Jana Pawła II (wcześniej błogosławionego) została erygowana przez bp. Piotra Liberę przy dawnym „kościele szkolnym” w Pułtusku 21 czerwca 2011 r. Pierwszym proboszczem piątej w Pułtusku parafii, powstałej z parafii kolegiackiej św. Mateusza i św. Józefa, został ks. Sławomir Stefański. 16 października 2011 r. do parafii sprowadzono relikwie błogosławionego wówczas Jana Pawła II. Obchodzono w niej uroczyście m.in. 450. rocznicę przybycia jezuitów do Pułtuska (18 czerwca 2016 r.) i 300-lecie konsekracji kościoła (4 listopada 2018 r.).
W parafii działa jedenaście wspólnot: ministranci, dorośli lektorzy, chór parafialny, zespół muzyczny, schola dziecięca, Zakon Rycerzy Jana Pawła II, trzy kręgi Domowego Kościoła, koła różańcowe - w tym koło rodziców modlących się za dzieci, Laboratorium Wiary, męski Różaniec i grupa adoracyjna.
W ciągu dekady w parafii wykonano wiele prac materialnych, w tym: odnowienie elewacji ścian kościoła i ogrodzenia, wymiana okien i drzwi w kościele, remont prezbiterium, montaż ogrzewania ławek, wymiana nagłośnienia w kościele, generalny remont zakrystii, doposażenie kościoła w szaty i paramenty liturgiczne, doświetlenie kościoła, zakup nowych organów elektronicznych i wyświetlaczy pieśni, montaż monitoringu i instalacji alarmowej.
