Biskup pomocniczy Mirosław Milewski

Okoliczności naszej modlitwy dziś w tym miejscu jest kilka, jak skrupulatnie przekazał mi kilka dni temu Ksiądz Rektor Tomasz. Chodzi bowiem o dwudzieste rocznice kilku wydarzeń: ustanowienia Niedzieli Bożego Miłosierdzia, kanonizacji św. Faustyny, zakończenia peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego w diecezji, ale przede wszystkim ustanowienia tego miejsca diecezjalnym sanktuarium. czytaj więcej

Przeżywana dziś III Niedziela Wielkanocna, niesie ze sobą wielką radość ze zmartwychwstania Chrystusa. Rozpoczyna ona także XII Ogólnopolski Tydzień Biblijny, pod hasłem „Kto wierzy we mnie, będzie spożywał Chleb życia wiecznego” (J 6,35-36)”. W tych dniach powinniśmy być bliżej Pisma świętego i mieć na względzie niezapomniane i poruszające nasze sumienia słowa św. Hieronima, że „nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”, a także te, że „Ewangelia jest Ciałem Chrystusa”. czytaj więcej

W tych dniach wróciła do mnie pewne w historia z przeszłości… W roku 410 Wizygoci najechali Rzym, wydawało się ówczesnym ludziom, że nastał koniec świata. Wtedy, w obliczu tej olbrzymiej klęski cywilizacji, Augustyn z Hippony napisał swoje najważniejsze dzieło: De civitate Dei, czyli „Państwo Boże”. Przez czternaście lat tworzył traktat historiozoficzny o tym, jak właściwie rozumieć działanie Boga w dziejach świata. Ta książka wywarła znaczące piętno na kształtowanie tożsamości naszego Starego Kontynentu, rodzeniu się Europy. czytaj więcej

1. Bardzo dziękuję za zaproszenie mnie do waszej prastarej parafii i pięknej świątyni. Cieszę się niezmiernie, że razem przeżywamy niedzielę – Dzień Pański i jednocześnie uroczystość Ofiarowania Pańskiego. Drugie podziękowanie, czynię to z głębi serca, dotyczy troski o wasz kościół parafialny. Bóg zapłać, że upiększacie go i chronicie zabytkowe elementy. Wraz ze swoim proboszczem postanowiliście odnowić ważne elementy świątyni: ołtarz, na którym sprawowana jest Msza Święta a także ambonę, która jest miejscem głoszenia słowa Bożego. Jak mówi prorok, odnawiając tę świątynię „złożyliście Panu sprawiedliwą i miłą Mu ofiarę” (por. Ml 3,3-4). Dlatego z radością dokonam poświęcenia odrestaurowanych elementów świątyni. czytaj więcej

Wędrując z życzliwością płocką „ulicą ekumeniczną”, o której mówił w czasie niedzielnej Mszy św. Biskup Płocki Piotr Libera, doszliśmy, jak co roku, na zakończenie tego intensywnego tygodnia, do Świątyni Miłosierdzia i Miłości Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. W przygotowanym przez Maltańczyków programie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan dzisiejszy dzień otrzymał hasło: „Nawrócenie: przemień serce i umysł”. czytaj więcej

Choć to już czas zwykły w ciągu roku, to dzisiejsza liturgia jeszcze prowadzi nas do żłóbka Jezusa. Śpiew przed Ewangelią oznajmił ponownie znane nam dobrze słowa: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami” (J 1, 14a). Piękny, polski zwyczaj każe nam cieszyć się patrzeniem w Narodzonego Jezusa aż do dnia 2 lutego, czyli święta Ofiarowania Pańskiego. Śpiewamy jedyne w swoim rodzaju, nieznane w takiej liczbie na świecie kolędy, wspaniałe opowieści o tym, jak Bóg stał się człowiekiem i zbudował dom wśród naszych lichych domów. Kiedy zastanowimy się głębiej nad tajemnicą Bożego Narodzenia, prędzej czy później pomyślimy o naszej rodzinie, o osobach, dzięki którym kiedyś i dziś tak właśnie przeżywamy te święta. Wśród nich są także nasze babcie i nasi dziadkowie. Dziś z wdzięcznością myślimy właśnie o nich i serdecznie się do nich uśmiechamy. czytaj więcej

Serdecznie dziękuję za zaproszenie na uroczystość odzyskania praw miejskich przez wasze miasto, po 150 latach. Bóg zapłać! Ogromnie cieszę się z faktu, że postanowiliście ten ważny dzień dla Czerwińska zacząć od modlitwy, od niedzielnej Mszy św. Na ołtarzu Pańskim z pokorą składamy dziś historię, teraźniejszość i przyszłość tego prastarego grodu. Prosimy jednocześnie o błogosławieństwo Boże dla wszystkich, którzy tu mieszkają, pracują, uczą się, przeżywają swoje życie albo lubią przybywać do tego niezwykłego miasta nad Wisłą, nad którym górują kamienne wieże bazyliki. czytaj więcej

Gdyby ktoś zapytał nas, wędrujących w środku nocy do katedry, dlaczego rezygnujemy ze snu, pewnie bez większego zastanowienia odpowiedzielibyśmy, że idziemy świętować Boże Narodzenie. To oczywiste przecież, że chcemy ten dzień, jak co roku, przeżyć w bliskości Boga i Kościoła. Jeden z teologów tak opisał to cudowne wydarzenie: „Najwspanialsze objawienie poczęło się w Betlejem. (…) Bez Betlejem nadal kłanialibyśmy się Dagonowi, Molochowi, Wisznu czy innym bóstwom. (…) Narodzenie Jezusa jest najważniejszą datą w historii. Nie ma wieku geologicznego, nie ma bitwy ani objęcia tronu, nie ma odkrycia ani wynalazku, dającego się porównać z Betlejem…”  (Ottokár Prohászka). czytaj więcej

Kochane Siostry, wdowy i dziewice – jesteście dla Kościoła wyjątkowe, bo poświęcone samemu Bogu. Kiedyś usłyszałyście głos Pana skierowany tylko do was. Kiedyś Jezus Chrystus w niezgłębionym swoim miłosierdziu wezwał właśnie was, każdą po imieniu, a wy odpowiedziałyście Mu: „Tak Panie, będzie jak sam chcesz…”. Zostałyście wybrane do służby w Kościele nie przez ślepy los czy przez przypadek, ale przez samego Boga. czytaj więcej

1. „Przyodziani w szaty zbawienia”, jak czytamy dziś u proroka Izajasza (61,10), spotykamy się w ten adwentowy niedzielny wieczór, w kaplicy seminaryjnej, w uroczystość Maryi Niepokalanie Poczętej. Tej, która bez wahania powiedziała Bogu „fiat”. I za tę Jej zgodę szczególnie właśnie dziś czcimy Niepokalaną, która jak uczy Kościół, „(…) od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego” (Pius IX, Ineffabilis Deus, 1854 r.).  czytaj więcej

„Chrystus Wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus Władcą nam!” – dobrze znamy słowa tej kościelnej pieśni, śpiewanej już od 94 lat na zakończenie roku liturgicznego, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Mamy niezwykłego Króla, bo jego panowanie, jak mówi psalmista, trwa od niepamiętnych czasów (por. Ps 74; 93). Wprawdzie chętnie wyobrazilibyśmy go sobie w wielkiej chwale, bo każdy król z tym się właśnie kojarzy, jednak król dzisiejszej Ewangelii (Łk 23,35-43), to król, który wymyka się takiemu myśleniu. Nie siedzi na hebanowym tronie w królewskich szatach, w ogromnej, tronowej sali, opływającej złotem. Nie ma w dłoniach berła ani na głowie korony, nie jest otoczony królewską świtą. czytaj więcej

Obchodzona w tym roku 80. rocznica wybuchu II wojny światowej jest stosowną okazją do modlitwy za ofiary tamtego okrutnego konfliktu i wdzięczności za złożone przez nich życie, co z czasem nabrało nowego znaczenia i zostaje dziś właściwie odczytane. Wydarzenia lat 1939-1945 na ziemiach polskich były okresem ogromnej hekatomby nie tylko bezcennych i niezapomnianych ludzkich istnień, ale także znaczących zniszczeń dzieł kultury i sztuki, rabunku mienia, grabieży tego, co przez wieki było obrazem ducha polskiego. Tegorocznym obradom sympozjalnym towarzyszy wystawa „Rzeczpospolita utracona” ze zbiorów Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, która obrazuje „okaleczenie narodu”, ale także moc wielu Polaków, którzy nawet w tak skrajnych warunkach umieli „zachować się jak trzeba” i walczyć o wartości w świecie, który te wartości chciał odrzeć z prawdy. czytaj więcej

Czcigodni Kapłani! Szanowni Przedstawiciele władz państwowych, samorządowych i miejskich oraz Poczty Sztandarowe! Drodze wierni Parafii katedralnej! Drodzy Bracia i Siostry (także Ci modlący się z nami za pośrednictwem fal Katolickiego Radia Płock)! Pozdrawiam Was wszystkich ze Wzgórza Tumskiego w dniu naszego narodowego święta! czytaj więcej

Czcigodni Kapłani z Księdzem Proboszczem Robertem! Drodzy goście! Kochane Siostry i Bracia! Zgromadziliśmy się w tę październikową niedzielę wokół stołu Pańskiego w parafii, która szczyci się długą i chlubną historią: wasza wspólnota została powołana do życia w odległym XIII wieku. Zbudowano wtedy pierwszy drewniany kościół. Do czasów współczesnych przetrwał jednak dopiero jego następca, również drewniany, konsekrowany Roku Pańskiego 1769 przez biskupa sufragana płockiego Kazimierza Rokitnickiego. Dziś przeżywamy 250. rocznicę konsekracji tej wyjątkowej świątyni, której strzegą, jak w duchowym sensie, dwaj święci biskupi – Wojciech i Stanisław. czytaj więcej

Trudno byłoby wyobrazić sobie mapę wiary i kultury Mazowsza bez naszego seminarium duchownego, które jest jedną z najstarszych tego typu instytucji w Polsce. Dziś po raz 425 zostaje rozpoczęty nowy rok akademicki w tej zasłużonej uczelni. 9 września 1594 r. biskup Wojciech Baranowski założył w Pułtusku, nie bez sprzeciwu pewnej części diecezjan i duchowieństwa, zgodnie z zarządzeniami Soboru Trydenckiego, seminarium duchowne dla diecezji płockiej. Po Wrocławiu, Braniewie, Włocławku, Poznaniu, Wilnie, Kaliszu i Krakowie, to właśnie w Pułtusku, znanym z istniejącego wówczas kolegium jezuitów, powstała nasza pierwsza Alma Mater. Dziś z wdzięcznością patrzymy w cztery i ćwierć wieku przeszłości tej uczelni, dziękując Bogu za to, że mimo różnych trudności trwała i przetrwała, by uczyć – jak chciał w dekrecie wspomniany bp Baranowski – tego „co konieczne byłoby dla dostarczenia dobrych nauczycieli i wiernych robotników dla uprawy winnicy Pana”. Dziękujemy za całą rzeszę ludzi, światłych, oddanych, ofiarnych, kapłanów i hojnych świeckich, dzięki których pracy to nasze seminarium, najpierw w Pułtusku, a od 1710 r. tutaj, w Płocku, było miejscem przygotowywania do żniwa młodzieńców, pochodzących z naszych mazowieckich rodzin. Niech w ciągu obecnego roku akademickiego nie zabraknie w murach tej kaplicy słów wdzięczności dla ludzi dobrej woli, którzy budowali i ciągle tworzą seminarium duchowne, by trwało jako ważne miejsce w sercu diecezji. czytaj więcej