Mowa nienawiści i dekalog patrioty

„Kocham ten sport z jego nieprzewidywalnością i emocjami. Mnie jeszcze przed rozpoczęciem mistrzostw<"zawieszono>  na szyi wszystkie medale, Piotrka skreślono po skoczni normalnej. Z całego serca gratuluję mu tego sukcesu, bo wiem, jak smakuje i jaką drogę musiał przejść, aby znaleźć się w tym miejscu swojej kariery. Brawo chłopie! Dziękuję moim kibicom, którzy kochają skoki tak jak ja, z każdym scenariuszem, jaki trzeba odegrać. Oby w sobotę kino zakończyło się happy endem. Damy z siebie wszystko!” - napisał Kamil Stoch. Do wpisu dołączył wspólne zdjęcie z Żyłą z czasów, gdy ich przygoda ze skakaniem dopiero  się  zaczynała.

 Przepisuję  ten tekst z  internetu   z  dwu powodów. Świadczy on  dobrze  o  Kamilu  Stochu, który  jest nie tylko doskonałym  skoczkiem, ale  i dojrzałym  charakterowo  człowiekiem, umiejącym się  cieszyć  z   sukcesu  kolegi. Co  ciekawe,  pod  tym tekstem nie spotkałem  złośliwości anonimowych  internautów, co  gdzie  indziej  prawie  się nie zdarza. Okazuje  się, że  dojrzali sportowcy potrafią nie  tylko   wyzwolić pozytywne  emocje,  ale  także  powstrzymać  falę hejtu, bezmyślnej krytyki,  a  czasami  nienawiści, którą  źli  ludzie sączą  w  przestrzeń  publiczną.       

     

 Anonimowość  działa na hejterów jak noc,  blokuje  wstyd,  ułatwia  ucieczkę  z miejsca  przestępstwa,   wyzwala  pożądliwość,  fałszuje  sumienie. Zastanawiam  się,  jakie lekarstwo  na ten skażony  złem  obszar cienia – indywidualnego,  rodzinnego,  społecznego – znajdą  katoliccy rekolekcjoniści  w  Wielkim Poście?. Czy będą  o to pytać  spowiednicy, czy trafi   do  rachunków  sumienia?

 

Rozhuśtane emocje  polityczne nie mają  nic  wspólnego  z chrześcijańskim  stylem uprawiania polityki. Dlatego ważnym obowiązkiem patriotycznym powinno być angażowanie się  w dzieło  społecznego pojednania poprzez przypominanie prawdy o godności każdego  człowieka, łagodzenie  politycznych  emocji, wskazywanie i poszerzanie pól możliwej i niezbędnej dla Polski  współpracy ponad podziałami. Trzeba  się  zastanowić nad  językiem,  jakim opisujemy   ojczyznę, współobywateli i nas  samych. Czy obowiązuje  tu przykazanie miłości? Miarą  chrześcijańskiej i patriotycznej wrażliwości  staje  się  dziś  wyrażanie  własnych opinii oraz  przekonań z  szacunkiem dla -  także  inaczej myślących -  współobywateli, w duchu życzliwości i odpowiedzialności, bez  uproszczeń i krzywdzących   porównań.

Może  więc  trzeba  ciągle uzupełniać  dekalog patrioty?

1.Niech twoja  partia  nie  stanie  się  twoim bożkiem. Nie uwierz  w to, że kto nie  z nami, ten przeciwko nam. Czy  stać  cię  na ocenę  programu  twojej  partii z  perspektywy  dobra  wspólnego  współczesnej Polski?.

2. Wielkich  słów  o Bogu, Honorze  i Ojczyźnie  używaj  wtedy, jeśli wierzysz  w Boga, sam  jesteś  człowiekiem  sumienia  i  honoru, a  miłość  ojczyzny realizujesz  w  wypełnianiu obowiązków obywatelskich i  cnót  społecznych.. 

3.Pamiętaj o rocznicach  narodowych. Niech ich świętowanie  wiąże  się  z pogłębianiem  wiedzy historycznej, oddawaniem  hołdu bohaterom  narodowym, pielęgnowaniem  symboli  narodowych,  udziałem w  religijnych i świeckich  obchodach  rocznic  w  duchu wdzięczności dla  tych, którzy  zginęli  za  wolność waszą i naszą. 

4. Opowiadaj   swoim  dzieciom, uczniom i przyjaciołom o   bohaterach polskich,  zarówno  tych z  dawnej  historii, jak i   współcześnie  żyjących.  Umiej  dostrzec zasługi przedstawicieli  mniejszości narodowych i religijnych  w  historii Polski,  dumnej ze  swojej tolerancji  i  wolności  religijnej.

5.Nie używaj mowy nienawiści  wobec   przeciwników  politycznych,   nie  posługuj  się  językiem  wykluczania, nie   nazywaj  nikogo  oszołomem,  zdrajcą ,  moherem,  lemingiem. Przeciwników politycznych nie porównuj  do    nazistów, komunistów  i targowiczan..

6.Obronie  twoich racji  niech  towarzyszy  kompetencja, opanowanie  emocjonalne, cierpliwość w słuchaniu argumentacji przeciwników politycznych. W propagowaniu  swoich poglądów, zwłaszcza  w środkach   społecznego przekazu, nie insynuuj i  nie  kłam. Jeśli  jesteś  dziennikarzem,  bądź kompetentny, obiektywny i  sprawiedliwy.

7.Miej odwagę korygować swoje błędy polityczne,  nietrafne prognozy, nierealistyczne obietnice. Nie  tłumacz  swoich  pomyłek  błędami poprzedników, pytaj  ludzi, którym ufasz,  czy  twój  język nie  nabrał cech  nowomowy i propagandy.

8.Pielęgnuj  w  sobie  i  swoim otoczeniu model patriotyzmu  gościnnego, włączającego, inspirującego  się  najlepszym  dorobkiem sąsiadów i całej  chrześcijańskiej kultury. W tym duchu wspieraj  tożsamość   zjednoczonej Europy jako unii ojczyzn.  

9.Pamiętając  o  cierpieniach polskiego narodu, staraj  się  wchodzić  na drogę  przebaczenia i pojednania. Kultywując  pamięć  o  ofiarach, uwalniaj  ją od paraliżującego bólu, poczucia  krzywdy i wrogości. 

10. Niech  twoja  miłość  ojczyzny   będzie  wypełnianiem   powszechnego nakazu  miłości Boga  i człowieka.