Blogi

Kwiecień to początek nowego roku duszpasterskiego w naszym Wikariacie. Tegoroczny plan pokrywa się z przeżywanym w Kościele Powszechnym jubileuszem Miłosierdzia. Nasze hasło roku to: ¨Misericordiosos como el Padre¨ (Miłosierni jak Ojciec). W każdym miesiąc będziemy rozważać i praktykować w szczególny sposób jeden z uczynków miłosierdzia względem duszy lub ciała. Początek kwietnia przyniósł także znaczące zmiany w kilku parafiach. Aż 6 z 25 parafii ma nowych proboszczów. Dwóch księży odeszło z Wikariatu Iquitos. Zdaję się, że w najbliższych miesiącach będzie jeszcze kilka translokat.

Tak się jakoś składa, że gdy mainstreamowe media nie lubią jakiegoś księdza, ja lubię go tym bardziej. Tym razem moją uwagę przykuły najpierw pseudo dramatyczne apele, że trzeba coś zrobić z ks. Jackiem Międlarem, a chwilę potem dość uspakajające komentarze, po co w ogóle ten szum wokół niego?

Takie pytanie zadała dziennikarka jednemu ze znanych polskich socjologów (prof. Tomasz Szlendak). Pani J. Podgórska jest przerażona tym, że młodzi Polacy nie tylko żyją w „subświatach, nanokulturach i nie interesują się polityką”, ale wprost fascynują się nacjonalizmem, jawnie rasistowskie hasła głoszą dzieciaki z dobrych domów, renomowanych liceów, studenci z najlepszych uczelni. Jednym słowem grozi nam „wielka polska katolicka” („Polityka” 2015, nr 18, s. 14).

O jedzeniu naszym powszednim:

Słowo miłosierdzia Miłosierdzie ma bezpośrednią relację z wnętrzem osoby, z tym, co można nazwać „łonem” człowieka. Taka relacja istnieje między matką i dzieckiem. Judaizm w sposób bardzo konkretny mówi w tym wypadku o ludzkim uczuciu, ale też i o jego bożej jakości. Porównanie pomaga dostrzec, że miłosierdzie nie jest teorią, ale konkretem. Jest uczuciem czułości i dobrocią, sytuacją,

Najbardziej plastyczną formą dotarcia do chrztu Mieszka okazały się dla mnie owe 40 pokolenia, na które przeliczył historię naszego chrześcijaństwa bodajże bp Ryś. Osobiście potrafię świadomie ogarnąć historię co najmniej dwóch ostatnich pokoleń. Każde z nich żyło w innych warunkach, często nawet niewyobrażalnych dla mojej historycznie niedoskonałej wyobraźni. Niemniej wzrusza mnie to, iż podstawowe mechanizmy przekazywania wiary, sprawowania sakramentów, nauczania moralności pozostały te same.

Ochrzczona w kwietniu, tak jak nasz naród i mieszkająca od niespełna 3 lat przy ul. Mieszka I, choć już kilka dni po obchodach, czuję się wewnętrznie przymuszona do napisania choćby kilku słów o 1050. rocznicy Chrztu Polski. Na szczęście media nie zawiodły, było wiele relacji, komentarzy, obrazów, którymi można teraz myśleć o gnieźnieńsko-poznańskich uroczystościach.

Miłosierni jak Ojciec Na korytarzu wiodącym do kaplicy Dobrego Pasterza w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku wisi blisko dwu metrowa reprodukcja obrazu Van Goga przedstawiająca powrót syna marnotrawnego, z napisem „Bądźcie miłosierni jak Ojciec”. Nie sposób jej nie zauważyć, gdy idzie się do kaplicy, czy po prostu wchodzi do tej części gmachu.

W niedzielę 10 kwietnia brałem udział w głównych obchodach 6. rocznicy katastrofy smoleńskiej. Wspaniała atmosfera, tysiące ludzi na Krakowskim Przedmieściu i na Placu Zamkowym. Prawica pokazała siłę i patriotyzm.

W dniu 1050–lecia chrztu Polski zobaczyłem w klasie wzruszającą scenę...

Ks. Jan Kaczkowski zmarł na raka w ostatnią Wielkanoc w wieku zaledwie trzydziestu ośmiu lat. Był księdzem diecezji gdańskiej, w Pucku wybudował hospicjum, zrobił doktorat z teologii moralnej, zdaje się myślał o habilitacji. Stanął na mojej drodze życiowej w tym samym czasie, kiedy w Płocku chorował nasz diakon, Piotr Błoński. Kiedy usłyszałem, że ma głosić rekolekcje adwentowe w płockiej Farze, pomyślałem najpierw, że musi być w dobrej formie. O rekolekcjach potem opowiadały pobożne kobiety, podobno frekwencja nie była rewelacyjna, poruszyła mnie natomiast wiadomość, że znalazł czas i siły, aby odwiedzić naszego alumna w szpitalu.

Wspomnienie sprzed 6 lat

6 stycznie tegoż roku, na łamach portalu „Liturgie catholique”, ukazał się tekst ks. Arnaud Toury, z diecezji Reims (Francja), na temat Koronki do Miłosierdzia Bożego i jej relacji z modlitwami Mszy św.. Tekst ciekawy, ponieważ ks. Toury nazywa nawet koronkę „modlitwą eucharystyczną” na użytek wiernych. Prześledźmy jego przemyślenia.

W pewnej chwili siostra Faustyna usłyszała te słowa: „Córko Moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu Moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników (Dzienniczek 699). Te słowa Pana Jezusa otrzymane za pośrednictwem siostry Faustyny czytaliśmy w dzisiejsze święto w naszym miejscowym języku.